2009 - Filippijnen

Bouwreis 2010 was voor mij een jubileum reis, mijn 10e bouwreis. 
Het is al weer enige tijdgeleden dat ik een week letterlijk en figuurlijk in de zon heb gestaan.
Letterlijk   : Omdat het gewoon mooi weer was op de Filippijnen 30-35 en soms leek het 40 graden.
Figuurlijk  : Het begon op de vertrekdag vanuit Habitat, de “gouden helm” een oorkonde, een speciaal T shirt voor elke deelnemer, de aandacht (pers) en een taart voor bij de koffie.

Op de aankomst zondag in Manilla zijn Rens Hooften ik, de bouwsite uit 2002 gaan zoeken en  bezoeken, waar wij toen samen (een groep van 20 deelnemers) aan hadden gebouwd. Dan heb je de site gevonden en sta je daar en zeg je tegen elkaar, dit is het niet, de aangebouwde entreetjes, de balkonnetjes en kijk je stiekem naar binnen en zijn ze zo mooi ingericht en afgewerkt.

Tot dat  je tegenover zo’n (toen) klein driftig/gedreven mannetje staat en is er over en weer de herkenning, een mooi en bijzonder moment. Daarna ben je welkom in die woningen waar aan je toen hebt mee gebouwd, zie dat het van heel mooi tot eenvoudig/doelmatig is afgemaakt, ze wonen er allemaal nog en zijn trots op het aandenken (plateau) op de voordeur.

Dan maandag terug naar waar het in 2001 voor mij begon en waar je ook in 2004 voor een schooltje was terug gewees en u zien, proeven, ruiken, het ervaren dat het echt anders is. Dat na de onwennigheid in 2001, de onrust van wie doet wat wie heeft de leiding in 2004, er nu duidelijkheid is over de rollen binnen zo’n gemeenschap van 150 gezinnen.

Ze zijn enthousiast die Filippijnen, het welkom is mooi niet alleen voor mij en de andere 4 deelnemers welke ook in 2001 en 2004 zijn mee geweest , Het maakte ook indruk op de hele groep.
Ook hier was er ietsje meer zon voor mijn persoontje, opnieuw de bewoners ontmoeten, even aan hun tafel mogen zitten en dan naast het eten, dat koude pilsje gepresenteerd krijgen. Was haar verhaal in 2001, ik at weinig vond het eten allemaal niet zo geweldig. Dit was niet zo erg zei zij, als je maar genoeg bier dronk was het wel oké (kennelijk staat daar een flesje bier ook gelijk aan 2 sneetjes brood)
Voor ons kwam de burgemeester en mochten wij, de 3 onlangs gerealiseerde woning overdragen aan de bewoners. Meteen aan het begin van de reis, ook voor de nieuwkomers een emotievol moment, dit doet de meeste toch wel iets het door knippen van een lintje, de woorden die daarbij horen, de bijbel, naar binnen, de kaarsjes en het gebed.

De dinsdag nog vol van de indrukken daardoor wellicht extra gemotiveerd. Meebouwen aan een Habitat project van 500  (nood)woningen vanwege eerdere overstromingen in deze regio. Van 27 woningen het geraamte (licht metalen profielen) in elkaar zetten met popnagels en deze frame’s overeind zetten / monteren leek de uitdaging voor deze week.

Voor de helft van de ploeg was dit 3 dagen alleen maar poppen met een tang (een nagel fixeren en afknijpen) geloof 1500 per woning dus 40.000 stuks, na 3 dagen waren we er doorheen alles was “gepopt” en de energie was op, over schakelen op onze reserve dus.
Ander werk helpen met de daken, de wapening in de wanden, het aanbrengen van het elektra en een begin maken met het stucwerk van de wanden. Dit waren de klussen voor de vrijdag en de zaterdag ochtend (compensatie voor de gemiste maandag)

We hebben het gered, de doelstelling gehaald ? natuurlijk hebben we de doelstelling gehaald. De 27 woningen stonden overeind, de daken zaten erop met de afwerking waren we gestart, het was nog lang niet af, maar het wordt afgemaakt dat is zeker.
Het mee kunnen helpen in woord en daad, de samenwerking, de dankbaarheid, het gevoel in je onderbuik, de kronkel binnen in je hoofd,  bij ons, de bouwers en toekomstige bewoners er was geen doel maar samen hebben we wel wat bereikt, gegeven en gekregen.

Terug naar het persoonlijke zonnetje:
De maandagavond werden we welkom geheten door Habitat Filippijnen en mocht ik even naar voren komen. Daarna als groep nog een klein feestje, de Hooglanders een ludiek stukje/voordracht, kreeg daarnaast de handrem uitgereikt van Jan Camper deze  "moest"  ik op mijn rug binden voor het geval dat. En er werd mij, door Richard, een HEEEEEEEEL mooi boekje overhandigd met ontroerende woorden, anekdotes, kwinkslagen, terugblikken, bedankjes, voor mij was dit een moment in mist/nattigheid zonder woorden, de muur was even gesloopt.
Tijdens de culturele avond was er weer aandacht (vanuit Habitat en enkele deelnemers) voor mijn persoontje, kon dit een beetje compenseren door 4 deelnemers welke dit jaar voor de 5e keer deelnamen ook even een medaille en een oorkonde te overhandigen.
En aan het einde van de week komt er dan ook nog een boekje/schriftje waarin elke deelnemer, tijdens deze week de kans heeft gehad iets tegen mij te zeggen en daar zitten dan ook weer hele mooie / verrassende reacties tussen. Op het vliegveld in Amsterdam staat dan ook weer een klein comité van familie en vrienden en krijg ik een beeldje uitgereikt de “gekroonde man”. Denk je dat je er bent, staan ze maandag op de stoep van RTV Utrecht, een interview voor radio en televisie en ben je een  “HELD UIT HET HART 2009”. 

Deze reis, met naast de ervaring in zijn algemeenheid, was voor mij een hele bijzondere en dit motiveert natuurlijk en de volgende 2 staan in gedachten gepland, 2010 Zuid Afrika 2011 India.