Reisverslag

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar eindelijk is het gelukt om goed internet te hebben om in de site kunnen. Hieronder onze eerste verslagen! Voor foto’s staat er  onder het hoofdstuk foto’s een link naar de habitat site waar ze wel op staan. 

Dag van vertrek - Eugenie

Na een lange en vermoeiende reis zijn we om half vijf in ons hostel aangekomen. We waren al voorbereid dat er van enige luxe geen sprake zou zijn. Het ziet er redelijk uit en ik denk niet dat er vannacht iemand in de gaten heeft dat de bedden wel erg hard zijn zo moe is iedereen. Tijdens het schrijven van dit stukje hoor ik 1 voor 1 naar bed toegaan. Zijn we in ieder geval uitgeslapen als we morgen om 7.15 uur aan het ontbijt moeten verschijnen. Het toilet is echter voor vele een dingetje😳 Spullen uitgepakt en daarna even tijd om te chillen of om het dorpje te verkennen. Wij, de zes vrouwen, gingen op pad en hadden sterk het gevoel dat het dorp uitliep om ons te aanschouwen. Jan, Pim en Anko onze reisleider zijn in de tussentijd naar de bouwplaats geweest om deze te inspecteren. Het valt wel mee hoelang we erover gaan doen😅 om er te komen.  Om zeven uur zijn we gaan eten. Voor ons waren twee grote ronde tafel klaargezet met daarop een grote ronddraaiende glasplaat. Op die glasplaat werd een hotpot geserveerd. Allemaal verschillende gerechten. Het was heerlijk. Iedereen heeft ervan genoten. Na het eten vertelde Anko en Jan wat zij tegen waren gekomen op en naar de bouwplaats. Daarna kregen een briefing van onze habitat hoast Lee. Omdat het verhaal niet heel erg verschilt van de andere bouwreizen en vele erg moe waren, zag je geregeld de ogen naar beneden glijden voor een "powernap". Iedereen ging op tijd naar bed. 

—

Dag van vertrek - Bas

Vanochtend om 8.45u verzameld bij Eetcafe Centraal voor koffie, thee en cake en natuurlijk het uitzwaai momentje voor vrienden en familie vanuit de geblindeerde ropa run bus. Wij zaten allemaal onder de stoelen natuurlijk! 

Om 10.45u op Schiphol onze laatste medereiziger opgepikt en allemaal zonder problemen ingecheckt en door de douane.

Een uurtje in een bar aan de koffie gezeten terwijl de eerste die hard bouwreizigers al aan een heerlijk half litertje Heineken begonnen. 

12.50u boarden van het grootste vliegtuig waar ik ooit ingezeten heb. Heerlijk veel beenruimte, kussentje, dekentje en een eigen tv scherm met muziek, spelletjes en films. Dus de film marathon kon beginnen. Dat was ook meteen het startsein voor de eten en drinken marathon. Om de 10 min stond er een kleine Chinese dame naast je met drankjes en om het uur kwam ze wel wat te eten brengen. Eerst dag ik dat er maar 2 dames met het eten en drinken rondgingen maar blijkbaar lijken ze echt heel veel op elkaar, voor mij iig. Nog geprobeerd om wat te slapen maar dat is toch altijd lastig als wonder woman en Jack Sparrow in je oor aan het schreeuwen zijn...

Om 06.45 u plaatselijke tijd geland op Guangzhou een klein vliegveldje in het zuiden van China...... zulke gangen daar zeg. We hadden op papier 1 1/2u om over te stappen op de aansluitende vlucht naar Kunming. En hadden ongeveer 2u nodig om door die ‘kleine’ gangen en langs de stugge douaniers te komen. De Dames waren de gate al op slot aan het doen toen de laatste aan kwam rennen. Toch nog op tijd vertrokken voor de 3u durende vlucht naar Kunming. 

Op Kunming werden we opgewacht door onze habitat gids Bruce Lee. En na guangzhou en Kunming AirPort ben ik erachter. Waar wij het doen met twee en drielingen hebben ze hier gewoon miljoenlingen en misschien zelfs wel gewoon een miljardling... 

In de bus naar Wuding, eerst een lunch bij een of ander Van der Kraanvogel restaurant... maar dan anders. Grote ronde tafels met draaischijf waar grote bakken met eten opgezet werden. Van makkelijk herkenbare gebakken sla tot ondefinieerbare wokgerechten en plakjes vlees of tofu? Na de maaltijd de bus weer in voor een 4u durend tripje door een superschone stad van 6,6 miljoen inwoners! Daarna het platteland in, daar supervilla’s naast blubberhutjes en fabrieken naast woontorens. Alles kan hier volgens mij. Tussendoor zijn jan en anko nog even onze euro’s gaan wisselen voor chinees geld. Dat was ook makkelijker gezegd dan gedaan. Het leek wel een visum aanvraag. Paspoorten, topoverleg, 6 formulieren, ja, nee, nog een formulier en uiteindelijk mochten ze omdat het zondag was 800 ipv 1500€ inwisselen... dus in ieder geval wat drink en eetgeld.

Aangekomen in het dorp stond de hosteleigenaar ons al op te wachten. Daar de kamers verdeeld. De een blij met een balzaal, de ander met een mahjong bord, de een zwaar teleurgesteld met een kamer waar z’n koffer niet eens inkon en een badkamer waar het toilet, de douchebak en de wasbak allemaal gemaakt waren op dat plateau waar wij onze zeepjes opleggen... en anderen weer super blij met een zit ipv hurktoilet. Tot bleek dat die dan weer niet doortrok. Bedden verder overal hard maar prima. Douches heel even warm bij paul geloof ik en voor de rest overal koud. 

Iedereen kon zich even opfrissen tot we aan tafel konden. Een klein clubje bier en wijn gaan halen bij de supermarkt en in de lobby (op de gang staan een bankje en 3 stoelen) gezellig even met een clubje gaan zitten. Mooi om alle verhalen van de vorige bouwreizen te horen. Ik weet natuurlijk nog steeds niet waar ik aan begonnen ben. 

Om 19u gaan eten bij 1 van de 4 restaurants van het dorp. 2 grote ronde tafels met draaischijf in een oude garage met tl verlichting. We mochten ons eigen bier mee nemen dus konden lekker aan de halve liters tuborg. Ja ik weet het, dat is Deens, maar s middags hebben we chinees bier gedronken. Maar dat smaakte naar het water waar ze de Biertanks mee schoonspoelen. Dus nu maar voor normaal spul gekozen. Eten was top,
Veel dezelfde gerechten als bij de kraanvogel van s middags maar dan de luxere versie. Dus echt lekker gegeten. Daarna kwam bruce lee nog z’n habitat verhaal doen met powerpoint presentatie. Mooi verhaal over waarom en voor wie we dit allemaal doen. Alleen was de reis ons niet in de koude kleren gaan zitten en vielen we bijna om van de slaap en was het moeilijk om
Zijn steenkolen Engels te volgen. Hierna iedereen meteen z’n bed in... nou ja iedereen... er mochten een paar bouwers en Chinezen eruit om de douche in Theco z’n zeepbakje uit te zetten. Die trok iets te hard aan de stang waardoor deze en de kraan  helemaal los kwam. Water spoot tegen het plafond. We weten nu ook waar het warme water zit... maar toen het water niveau in Theco z’n kamer gezakt was kon iedereen rustig gaan slapen....

—

Bouwdag 1 - Anne-Marie

Maandag 30 oktober 2017

de eerste dag op de bouw! 

Na een heerlijke nachtrust vanmorgen om 7.15 verzamelen in het restaurant aan het einde van de straat voor het ontbijt. Ontbijten met soep met noodles, gekookte eieren, cakejes en oploskoffie.  

De bus bracht ons in een kleine drie kwartier Rijden en een minuut of 20 lopen naar de bouwplaats welke op 2310? Meter hoogte ligt. Wat een prachtig landschap is dit! De rijst- en maaivelden wisselen elkaar af. En ook op dit tijdstip is de plaatselijke bevolking al aan het werk op het land. 

Het dorpje is klein, een paar huizen, wat varkens, koeien, geitjes en loslopende kippen en that’s it..
Twee jochies zijn de hele dag op de bouw te vinden en vermaken zich met stenen en zand. 
Lieve blije en tevreden kindjes... 

Bij aankomst op de bouw werden de taken meteen door Jan verdeeld. Een schooltje verderop doet dienst als schaft plek.  Met betonblokken en planken werd een prachtige lunch tafel gemaakt en achter het gebouw werd in korte tijd een heus toilet gerealiseerd!  

Ondertussen had ieder z’n eigen taak gekregen, Herman heeft de metselaars (Piet, Theco, Jan H, en anko van tientallen emmers specie voorzien. De anderen vormden een lange ketting om de metselaars van genoeg stenen te voorzien.. tientallen, nee... honderden misschien wel duizenden stenen zijn door de handen gegaan! De eerste handschoenen zijn al kapot! 

De plaatselijke bevolking heeft ons van een werkelijk heerlijke lunch voorzien! Echt boven verwachting lekker!

Na de lunch pakte een ieder z’n taak weer op en zo schoten de muren de lucht in! Hard gewerkt maar een mooi resultaat met elkaar! Zeker voor de eerste dag! 

Om 1700 gestopt met werken, werkschoenen uit, wandelschoenen aan want er moet weer gelopen worden naar de bus. Een pittig heuveltje.. blij dat we in de bus zitten! Een paar teleurgestelde gezichten omdat er geen koud biertje in de bus was.. 

De bus brengt ons terug naar het restaurant waar we genieten van een welverdiend biertje! 

Helaas zit het hele dorp zonder stroom zodat die lekkere warme douche even uitgesteld moet worden.. 

Om 20.00 worden we aan het diner. 
Wederom een heerlijk diner! Heerlijk gegeten, heerlijke mensen, heerlijk gelachen.. kortom het is heerlijke eerste dag! 

—

Bouwdag 1 - Bas

Om 6.30u de wekker vanochtend, na een prima nachtje. Was ook redelijk kapot, dus denk dat ik zelfs in de bezemkast prima had geslapen. Douchen zat er niet echt in omdat al het warm water de avond ervoor Theco z’n kamer doorspoot. Als t goed is maken ze het vandaag. 

Om 7.15 u Ontbijt bij t restaurant van gisteren, zachte cakejes, soep met groenten, hard gekookte eieren, mihoen, koffie en thee... oh en 2 soorten zout. Daar kwamen we pas achter toen er een paar collega bouwers dachten dat ze suiker in hun koffie aan het doen waren.... 

Om 7.45u stond petje pitamientje onze buschauffeur klaar. Gereedschap ingeladen en een half uur gereden naar de plek vanwaar we te voet verder mochten. De bus kan helaas niet helemaal tot in het dorp komen. Dus het laatste stuk ongeveer 25 minuten over een bergpaadje en een soort asfaltweg het dorp in. De klim viel gelukkig mee. Het dorp is echt zoals verwacht. Kleine hutjes, loslopende kippen en hanen. Varkens in kleine stallen. Overal rommel. Riolering over de paadjes.

Op de bouw aangekomen kennis gemaakt met de eigenaar van het huis wat we gaan bouwen en het halve dorp kwam ook even kijken. Volgens mij wonen er maar 50 mensen maar dat moet ik nog even checken. 

Fundering van het huis lag al, dus we konden beginnen met stenen om stapelen, zand zeven en rustig aan gaan metselen. Specie wordt door de Chinezen gemaakt, dus dat scheelt een hoop werk en spierpijn heb ik me laten vertellen. 

Man of 6 aan de metsel, 2 m/v specie wandelen en 10 m/v in de stenenlijn. Jan vroeg gisteren of ik een beetje handig was. Eh ja hoor.... dus vandaag zei ie heb je wel eens gemetseld? Eh nee... oh 3 rijen 2 steens dan een rij 1 kops  en dan af en toe een 3 kwart oor, of een kwart oor. En hoorde net dat kut op kut niet mag..... genoeg jargon voor een dagje geloof ik.

Tussen de middag lunch in het oude school gebouwtje waar club jan tie-wrap een lunch tafel en toilet heeft gemaakt. En gelukkig niet op dezelfde plek. Lunch was echt serieus goed. Alles gemaakt op een oud olievat met hout gestook vuur in een wok. Spinazi, aardappeltjes, mega bonen, gehakt met munt. Echt super lekker gegeten. Daarna weer hard Aan t werk. Konden mooi meters maken omdat de temperatuur hier meevalt. Graadje of 20. Da’s het voordeel van op 2000m hoogte werken. Eind van de dag alles een beetje opgeruimd en de wandeling terug begonnen. Uiteindelijk was dat de eerste tegenvaller van de dag. Blijkbaar waren we s ochtends alleen maar naar beneden gelopen en mochten we nu lekker klimmen. Maar het bier wachtte op ons dus de reserves gingen aan.

Daarna gezellig geborreld bij het restaurant. Daar kwamen we erachter dat al sinds 9u de stroom in het dorp was uitgevallen. Maar blijkbaar gebeurt dat wel vaker. Het restaurant had een aggregaat staan en er kon gewoon gewerkt worden dus. Later liep ik door het dorp en heb de meest maffe uithang borden en winkeltjes toch verlicht zien worden door een aggregaat. Wij zouden denken dat het heel fijn zou  zijn als ons bier koud blijft en m’n telefoon op kan laden. Maar hier branden gewoon de elektrische olifantjes waar een kind voor 0,005 cent een rondje op mag... 

Weer heerlijk gegeten.... vooral de frites deden het goed.. na het eten met een klein clubje en iemand die heel goed een haan na kan doen blijven borrelen in het restaurant

Nu moe en vol eerste indrukken m’n bedje in! Op naar dag 2!

—

Bouwdag 2 - Bas

De helft van het gezelschap een dramatische nacht gehad. Dames tot 5u wakker en een paar mannen vanaf 5u wakker. Maar allemaal netjes om 7u aan het ontbijt bij het restaurant. Kwam niet door die valse haan die vanochtend door het hotel klonk. Maar top Annemarie. Beloofd is beloofd he... morgen de dwarsfluit he! 

buiten was een jasje wel nodig want vanochtend was het maar 3 graden. Verwacht je ook niet helemaal na die 20 graden van gisteren.

Deze keer een verrassing bij het ontbijt geen soep maar heerlijke verse frietjes. Omdat we die de dag ervoor zo lekker vonden bij het diner. Verder maïskolven, omelet, bapao broodjes maar dan zonder de vulling en natuurlijk de bekende thee en de zakjes koffie met melk. 

Om 7.30u de bus naar de bouwplaats.

Daar stond de specie bijna klaar, dus eerst met z’n allen in een lijntje stenen sjouwen. Het blijf prachtig. Stenen aan elkaar doorgeven. Vandaag dubbele stenen dus het ging minder soepel dan de dag ervoor. Hoop grapjes, Herman z’n fluitje, vallende stenen, prachtig gezongen aria’s. Allemaal blij dat jan nog 50x riep. Want de armen verzuren best snel. Terwijl we gisteravond nog extra getraind hadden met de halve liters V8 bier.

Vandaag metselen vanaf de steiger. Heerlijk met hoogtevrees en faal- en val angst. Eerste stuk metselen op enkelhoogte. Na 10 minuten al last van m’n rug en geen idee hoe ik moest zitten, staan, hurken.... maar gelukkig gaat het redelijk snel omhoog dus werd het steeds comfortabeler. Of minder oncomfortabel. Blijft natuurlijk een leuk klusje als je de bewegingen niet gewend bent.

S middags weer de lunch door de familie gemaakt. Ze pakken echt iedere dag weer uit. Nu aardappels, rijst, bonen, kool, gebakken walnoten, tofu en varkensvlees. Allemaal weer heerlijk. In de schaduw nog even genoten van de rust. In de zon begon het toch wel warm te worden. Niet de 35-40 graden waar ze normaal in staan te bouwen. Hier was t nu een graad 25, dus prima te doen.

Metselen ging weer als een speer, bijna alle buitengevels op hoogte en gestart met de binnenmuren. 1 binnenmuur was niet goed gemetseld want de eigenaar begon ineens de helft van de muur weer af te breken. Lekker laten gaan dacht Jan. Later kwamen we erachter dat hij toch nog een extra raam erin wilde. 1 raam in het hele huis leek me ook wel genoeg eigenlijk... wie wil er nou naar die mooie bergomgeving met rijst en mais velden en zien wat z’n buren uitspoken. 

Uiteindelijk mochten we stoppen met metselen, waren er ook wel redelijk klaar mee geloof ik. Toch weer een hoop werk verzet. T was weer 17.00u en we mochten nog aan de mooie mega zware wandeling naar de bus. Iedereen loopt in z’n eigen tempo. T is echt een naar klimmetje na een dagje buffelen. De helft zat in de bus te wachten op de andere helft, maar het paadje bleef leeg. Er waren een paar mensen verkeerd gelopen. Gelukkig weer gevonden en op het goeie paadje gezet.

In het dorp kon iedereen zichzelf weer opfrissen onder een warme of zoals ik onder een ijskoude douche. Ik denk dat als ik thuis kom ik een uur of 15 onder de douche ga staan. Nu pas merk je hoe goed je het thuis eigenlijk hebt... ook een beetje de gedachte achter deze reis he. Iemand anders een beter leven of toekomst kunnen geven.... 

Eten was iets minder dan gisteren, maar nog steeds heerlijk. Wel grappig om hier een kijkje in de keuken te nemen. Alles zwartgeblakerd, koks aan het roken in de keuken, rode pepers liggen te drogen op de binnenplaats, vlees buiten de koeling. En er hangt aan de muur een soort bewijs van hygiëne qua voedsel. Sommige dingen, echt niet veel, laten we wel liggen omdat het er echt nie uitziet. Maar verder eten we alles en is er volgens mij nog niemand ziek geworden van t eten. Dus t certificaat klopt! 

Na het eten weer veel te lang bier zitten drinken en op Groesbeekse les geweest. 

Fantastisch dagje dus weer.... 

—

Bouwdag 3 - Bas

Vanochtend extra vroeg de wekker om niet wakker geblazen te worden door Berdien met haar dwarsfluit.... dus voor die ellende al in t restaurant. Sorry Ann... Morgen doet ze een oerang oetang. Dus daar wacht ik wel op. Leukste wekkergeluid van dit jaar denk ik... alhoewel de haan was ook top.

Ontbijt viel een beetje tegen. Zoete aardappel, mihoen, gehakt in rode olie? bananen en koffie en thee.... niet echt waar we op zaten te wachten: maar misschien toch te veel verwacht?

Busje naar de bouw, en de heerlijke ochtendwandeling naar boven. Echt serieus fijn. Beetje kletsen met de gene die naast je loopt, genieten van het uitzicht. Heel raar dat je na 2 dagen al in dat ritme zit. Je loopt s ochtends naar je ‘werk’ in China. 

Op de bouw weer verder de muren op hoogte brengen. Soms lastiger dan je denkt. Wachten tot je weer verder kunt: de moeilijke hoekjes durf ik nog niet aan natuurlijk. Uiteindelijk  hebben de Chinezen de leiding over de bouw , alleen houden die niet alles bij. We gaan gewoon hard soms
Dus wij als amateur metselaars moeten soms wachten tot Jan, piet of een van de Chinezen ons weer op gang helpt. Maar t gaat nu wel echt al op een huis lijken. Zo gaaf! 

Vandaag ook even in het oude huis wezen kijken. Schrok best wel. 1 grote kamer, vol rook van een vuurtje waar zijn schoonmoeder thee op zat te koken. In de hoek nog een vuurtje met een grote wok erop waar ze varkensvoer in zat te bakken. Alle muren pikzwart van de rook. Huis vol mais die ze zat te pellen... buiten t mooiste weet van de wereld en toch binnen in t donker en in de rook aan te werk: heel apart... 

Hoorde later ook dat dat vrouwtje pas 54 was... als ze hadden gezegd dat ze 154 was dan had ik t ook geloofd... ( Marriel...als jij er over 5 jaar zo uitziet dan ga je eruit...😉)

Lunch weer heel bijzonder. Deze mensen kunnen echt serieus met minimale middelen zo lekker koken. En iedere dag afwisselend. Vandaag iets wat nog niemand van ons ooit gegeten heeft. Sprinkhaan. Een pan vol... en echt zo lekker!!! Uiteindelijk is t natuurlijk gewoon een soort garnaal die geen zin had om nat te worden.... Haha slechte vergelijking maar zo moet je t wel een beetje zien. Waarom wel garnaal eten maar geen sprinkhaan. Echt mooi om te zien dat ook bijna iedereen ze gegeten heeft. 

Na de lunch gewoon weer meters maken. Weer was weer gunstig. Zonnetje af en toe, maar niet te heet. Uiteindelijk al t metselwerk bijna afgekregen. Alleen een klein stukje van de buitengevel nog. Dus we konden vast beginnen met stampen: wat een hel is dat zeg. Met een zware ik dacht mislukte roeispaan de grond vlak stampen.  Maar na 5 minuten serieus stampen bedenkt berdien dat ze ook best fluit kan spelen op dat ding: sta ik gitaar te spelen en staat Theco te stampen met z’n voeten en dat ding, want dat gaat makkelijker... daarna begon het zingen... te grappig! De rest van de groep kwam toevallig even kijken wat we in godsnaam aan het doen waren..... zo goed was het concert! kamertje is gestampt geloof ik... want gelukkig blies Herman op z’n fluitje en mochten we stoppen... 

Allemaal een beetje opgefrist en op naar boven naar de eetplek. Daar had de toekomstige bewoner van het huis met mensen uit het dorp, de chineze bouwvakkers en de habitatters!een bbq voor ons georganiseerd. Super gaaf! Auto heeft voor ons koud bier naar boven gebracht! Heb Theco nog nooit zo zien glunderen! Een boerenwagentje vol dozen bier! 

De plek waar we lunchen was vroeger een schoolgebouw met daarvoor een basketbal veld. Gebouw staat nu leeg want de kinderen zitten nu verderop op school intern van maandag tm vrijdag. 

Op het basketbal veld hadden we zelf op de eerste dag al een lunch tafel gemaakt. Die tafel was nu gedekt met grote bladeren, bloemen etc. 

Eerst Jan even in het zonnetje gezet. 20e Bouwreis! Echt iets om bij stil te staan. Unieke man en nog uniekere prestatie. Hoor al jaren de verhalen en ben er nu zelf een keer bij. En t doet echt iets met je dit. Tijdens de Speech van Anita heeft niemand het droog gehouden denk ik.

Na de speeches een fotomoment met de habitatters, het halve dorp en een paar drogende maisvellen... geloof 800 fotos waar we of zingend of wiegend of lallend op staan. Ik denk serieus dat er geen één gelukt is... allemaal bewogen...

Voor de bbq hadden ze 3 bbq punten gemaakt met banken eromheen. Tafel vol met spiesjes met chickenwings, worst, courgette, spek, sla en brood. Toen iedereen zat kregen we een locale specialiteit te drinken... mijn bekertje was al half opgelost, als je t dicht bij de bbq hield vatte het vlam en ik heb het idee dat alle auto’s in het dorp op die rommel rijden... maar na 2 slokjes was het eigenlijk prima te  drinken! 

Na het eten nog een optreden van de Chinezen. Geen idee wat ze zongen maar t was prachtig. Echt mooi om te zien! Ze vinden dit zelf ook echt zo mooi! Daarna een speech van de schoonvader van de man voor wie we aan het bouwen zijn. Ook weer emotioneel!

Na het eten mochten we natuurlijk in het donker weer de berg af. Nog even discussie over of we de kortere extreem donkere smalle ‘gevaarlijke’ route naar beneden nemen of gewoon over de weg blijven lopen.... en uiteindeljk winnen dan altijd de verstandige mensen en zijn we dus langs die afgrond en blaffende honden in 20 ipv 35 minuten naar beneden gelopen.

De bus stond netjes op ons te wachten. Bij het hostel met een klein clubje het bier opgemaakt. Nu  lekker slapen en nagenieten van deze hele mooie dag! 

—

Bouwdag 3 - Sanne

Als je vader je mee vraagt op een bouwreis naar China, zeg je natuurlijk meteen Ja. Na 5 jaar verhalen , wil ik zo'n ervaring ook wel eens meemaken. De cultuurshock van China had ik ingecalculeerd. Echter de cultuurshock van team Soest kwam wat onverwacht. De eerste dagen vlogen de meest onvriendelijke dingen met regelmaat door de lucht. Bouwvakkers taal ben ik duidelijk niet gewend. Van horen zeggen heb ik begrepen dat het eigenlijk allemaal lief bedoeld is. Dat zal ik dan maar aannemen, al ben ik zelf meer van een positieve noot en een compliment op z'n tijd. Maar het begint al wat te wennen.

Op bouwdag 3 begint er meer al wat meer te wennen. Sommigen hebben goed geslapen, anderen structureel slecht. Sommigen zijn gewekt door Anita en Anne Marie op de fluit, anderen gewoon door de wekker. Maar we zaten allen weer keurig om 7 uur onder de TL buizen in de garage.
Ik was benieuwd of de rommel van de weekmarkt opgeruimd zou zijn vanmorgen en dat was inderdaad het geval. Waarom ze deze rommel dan midden in het centrum in een soort overdekte  vuilnisbelt gaan verbranden is mij niet geheel duidelijk, maar ze doen dus meer hun best de boel een beetje schoon te houden dan de eerste indruk van de vieze omgeving doet vermoeden.

Ons ontbijt deze ochtend  bestond uit zoete aardappel,  soep met tomaat en kool en de chinese versie van soepballetjes in een apart schaaltje. Alleen de schaal met bananen vond nog wat aftrek evenals de Nederlandse espresso oplos koffie. Verder was ik de enige aan onze tafel die het voorgeschotelde ontbijt nutigde. Ik heb een voorbeeld te nemen aan mijn chinese uitwisselings dochter die ik ook elke dag brood  voorschotel, wat ze eigenlijk niet lekker vindt. 

Om half 8 was het weer tijd voor de bus, de berg omhoog met vréselijk veel bochten is iets waar ik niet naar uitkijk met wagenziekte in mijn genenpakket. Ik ben blij als ik uit mag stappen en voeten weer op vaste grond heb. Tijd voor de dagelijkse warming up.

Net na de aftrap van de verschillende activiteiten kwam Anko ons in 2 tallen even ophalen om te kijken in het huisje waar ze nu wonen. De "oma" van 54 ! ( als ze 80 had gezegd , had ik het ook geloofd) zat maïskolven te sorteren voor de verkoop. Het afval was voor de dieren. Op het vuur stond een grote pan andijvie. Het zwart geblakerde plafond deed enigzins vermoeden hoe haar longen er vanbinnen uitzien als je jaren in deze omstandigheden leeft.
Ze gaan er dus stukken op vooruit, dat is een fijn gevoel.
Later op de ochtend maak ik met Anne Marie, Carmen en Anko een wandelingetje door het dorp. We worden overal vriendelijk onthaald en mogen binnen kijken. Anne Marie en ik krijgen traditionele rokken aan voor de foto. Wat een hartelijkheid

Om half 1 klinkt de fluit van Herman en volgens het Pavlof reflex gooit iedereen het werk neer en loopt naar boven. 
Als hongerige wolven doen we een aanval op de lunch. Het zag er weer fantastisch uit...en zo smaakte het ook.
Sprinkhanen, paddestoelen,  taugé,  rijst, frietjes, vleesjes, kool, witte bonen  en soep.
Goed gevuld konden we aan de middag beginnen. Het metselen vorderd gestaag en om het niet af te leren ontstaat er af en toe nog een lijntje.
De bekisting wordt gemaakt en er kan ook worden opgeruimd....en het is pas woensdag.

Wat nog even apart gemeld moet worden is dat Henk een duim kreeg van de Chinees met de Rode helm, met laatste laag  pas maken.
Aan het eind heeft een groepje nog een 20 minuten staan stampen met een houten stok...daar werden we niet blij van.

Rond 17 uur was het weer tijd om te stoppen . We kregen een mooi groen habitat China t shirt  om met de home owners  op de foto te gaan.
Al snel kwamen er 108 flessen bier met een karretje naar boven. Het feest kon beginnen!!
De bbqtjes gloeide al en er waren 3 vierkante zitjes rond de BBQ gecreëerd. De grote tafel was gedekt met bananenblad. Wat hadden ze veel moeite gedaan, om ons te bedanken.
Er waren kippepootjes,  worstjes,  speklapjes, courgette,  broodjes en nootjes.
De familie kwam gezellig bij ons zitten.
Anita sprak vader Jan toe, die getooid met beschreven t-shirt en traditionele rok aan stond. Een emotioneel moment voor vele bouwers. Toen ze aan het eind van de BBQ ook nog begonnen te zingen in hun eigen taal kwamen er nog meer tranen. 
Een speech van de schoon papa, maakte het helemaal af.

En toen moest er nog terug gelopen worden in het donker....dat ging zonder kleerscheuren.
GOD BLESS YOU ALL, dat vind ik op deze dankdag een mooie afsluiter.
Groet Sanne

—

Bouwdag 4 - Ba

Vanochtend werden we gewekt door een hele schorre uil. Dacht dat Annemarie een oerang oetang na ging doen, maar de meningen zijn verdeeld over hoe zo’n beest in het wild klinkt.... na het standaard ochtend ritueel van douchen, werkpak aan, rugtas inpakken, even de telefoon checken mochten we weer om 7u aan het ontbijt in het restaurantje. De een na de ander druppelde binnen. En het viel me op dat iedereen steeds kleinere oogjes krijgt. Krijg je echt spleetogen als je teveel rijst eet of komt het door de raketbrandstof die we gisteravond bij de bbq kregen. Iedereen lekker rustig iig. Ontbijt was een beetje karig, paar gestoomde broodjes en een schaal gekookte eieren. Die vielen wel in de smaak.

Busje en wandeling weer naar de bouwplaats. Vandaag bewolkt en minder koud dan de voorgaande ochtenden. Volgens Anne Paulusma gaat het regenen vandaag. Heb ik net m’n mooie regenjas in het hotel laten liggen. Ach we zien wel. 

Op de bouw waren onze Chinese ‘collega’s’ al bezig met cement en stenen draaien voor de  kolommen en de vloer. Arbo technisch kijken ze hier niet zo nouw. 2 man op 3 meter hoogte op een smal muurtje met de trilnaad. 1 draagt al de hele week netjes een helm en veiligheidsschoenen, denk zelfs dat ie die helm in bed op heeft. Heb m nog nooit zonder gezien nl. En het jongere ventje loopt op z’n adidasjes in z’n normale kleren naast m. Ik vond de habibabi steiger al spannend. Maar zij  lopen over dat muurtje alsof ze over een 3 baans snelweg aan het lopen zijn. Na wat opstart problemen met de trilnaald konden de kolommen gevuld worden. Lijntje met emmers cement, 2 man scheppen en 2 man de emmers teruglopen. Serieus een zwaar klusje dit. Gelukkig gaat het redelijk snel. Om 11.30u zitten alle kolommen vol. Henk en ik hadden tijdens de thee een beetje zitten rekenen en kwamen op 800 emmers die nog gevuld en getild moesten worden om de vloeren te vullen... dat leek in ons hoofd erger dan het was. Wel super zwaar maar om 14.30u lag alles erin. Geluk hier is wel dat er een cement molen stond en er 4 Chinezen uit het dorp opgetrommeld waren om het grind heen en weer te lopen. Als wij dat allemaal zelf hadden moeten doen dan hadden we vandaag 1 kamer afgekregen heb ik me laten vertellen. Ben na 3 dagen op de bouw natuurlijk niet ineens een of andere Bob de Bouwer. 

Lunch was trouwens weer prima, sommigen  hebben wel weer zin in gewoon aardappelen groente en vlees, stampot of gewoon een lekkere pasta. Heb ook het idee dat ze ons aan het testen zijn. Wat kunnen we die Hollanders allemaal voor spannends voorschotelen. Gisteren lekker aan de insecten en vandaag hadden ze een  kippengerecht voor ons gemaakt... met als verrassing hele kippenpoten, dus met de nagels er nog aan. En gewoon de hele kop erin. Jan Groesbeek heeft er serieus een hapje van genomen. En even een fotomomentje. Daarna mocht ie weg. Naast me zat iemand te kokhalzen geloof ik. 

Omdat we zo snel uitgewerkt waren voor de dag hadden we eindelijk tijd om even een rondje door het dorp te lopen. De meeste van de 100 inwoners wonen in hutjes van klei. Varkens en koeien in een mini stal ernaast kippen en honden in te tuin en dat is het. De meesten verdienen hun geld met landbouw vooral mais, en de veeteelt. Er is wel stroom en water in het dorp, er hingen wat schotels dus er zal ook wel ergens een tv hangen. Lager in het dorp kwamen we een vrij luxe huisje tegen, netjes betegeld, Wasmachine draaiend in de tuin. Dus die hadden wel wat geld. Verder is het gewoon een vieze bende eigenlijk. Overal afval in de struiken, poep van de honden en de kippen en de heerlijke lucht van de koeien en de varkens. Je kunt je haast niet voorstellen hoe mensen zo kunnen leven, maar ze zijn niet anders gewend natuurlijk. 

Na deze mooie ervaring konden we weer terug naar het hostel. Biertje gedaan bij het restaurant met vers gebrande pinda’s. We kunnen allemaal maar met 1 hand werken morgen want die branden gewoon dwars door je hand heen...zo heet. Daarna douchen en kleding aan met iets minder cement erop. 

Heb net ook even een rondje door de stad waar we slapen gelopen. En daar eigenlijk ook best rommelig, iedereen smijt alles maar van zich af hier. Ben ook nog geen restaurantje tegengekomen waar je vrijwillig wat zou gaan eten. al zijn de neonreclameborden nog zo mooi. maar uiteindelijk maken ze denk ik allemaal super lekkere dingden die prima te eten zijn. Maar Genoeg materiaal voor 1556 seizoenen smaakpolitie... 

Gaan het zo weer beleven in onze 2 sterren garagebox. Daarna maar eens vroeg slapen. Morgen laatste dagje bouwen, overdracht van het huis, afscheidceremonie en dan naar het hotel Kunming (de stad met 6,5 miljoen inwoners)

—

Bouwdag 5 - Bas

Gisteren toch iets langer in de garage blijven zitten dan geplant.

Na het eten stond Jan op om de jubilarissen van dit jaar in het zonnetje te zetten. Pim 10 jaar, Piet 15 jaar en Jim 5 jaar. Pim en piet worden op de reünie gehuldigd en Jim mocht nu, leuke grappige speech met als rode draad dat bouwen voor habitat bijna hetzelfde is als tandartsen.... daarom ga ik zo weinig naar de tandarts denk ik. Anko ook nog even naar voren. Hij had het genoegen om de 15e reisleider van team Soest en waarschijnlijk voor de laatste keer ook reisleider van team soest. Hij gaat verder als captain van andere habitat teams. Voor allebei een mooi beeldje en voor Jim een oorkonde met wijze woorden van Jan.

Vanochtend weer om 7u richting de garage voor het ontbijt. Veel chagrijnig omdat ze een onrustig nachtje hadden gehad. Maakte iets in het hotel heel veel herrie tot een uur of 4.30u. Ze weten nog steeds niet wat. Ik heb niks gehoord gelukkig.... ik kan snurken als een malle, dus sorry teamgenoten, misschien was ik het wel gewoon.

Ontbijt weer met gekookte eieren, warme soyamelk en een soort half gebakken oliebollen maar dan zonder rozijnen. Sportmensen doen het op 2 gekookte eieren volgens piet, dus prima ontbeten volgens mij. Piet rent s middags na het bouwen altijd de berg op, en die neemt altijd 3 eieren, dus denk dat z’n verhaal wel klopt. 

Na het ontbijt weer netjes op tijd in het busje naar de bouwplaats. Raar omdat je weet dat het de laatste keer is. Wandeling naar boven door de blubber omdat het gisteren toch wel een beetje heeft geregend. Jeroen deed vlak voor het dorp nog even een sliding van 1,5m en ging toen toch even gestrekt. 

Op de bouw aangekomen kregen we te horen dat we bijna niks konden doen. Planning was om de muren te stucen, maar de vloer die we gisteren erin gegoten hebben was nog niet goed uitgehard. Dus die konden we alleen nog een keer uitvlakken en verder op zoek maar klusjes om de tijd tot de cermonie van de oplevering van het huis vol te maken. Gelukkig weet Jan altijd wel wat te verzinnen. De bekisting van het betonstorten kon schoongebikt worden. Heerlijk wakker worden met het geluid van ijzer op ijzer.... wat een takkenherrie. Gelukkig maken vele handen licht werk en werd het al snel rustiger. Lekker vroeg aan de thee en op naar het volgende klusje. Er lag nog een hoopje stenen, oh sorry een hoop stenen, stuk of 2500 die wel opgestapeld konden worden. Lekker kruiwagens heen en weer rijden en nette stapels maken. Zangh de huiseigenaar bedacht zich toen dat er verderop ook nog een bergje
Lag. Die hebben we ook maar meegenomen. Tenminste hij is ze gaan halen met z’n tractor/vrachtwagentje/pick-up/betonmolen aandrijver. Die mannen doen echt alles met dat ding. Er zit voorop een extra aansluiting voor een v snaar waarmee ie z’n beton molen, zandzeef en geen idee wat hoor apparaten aan kan sluiten. Ik denk dat ie zelfs de wasmachine, de staafmixer en z’n tandenborstel met dat ding beweegt. Echt alles doen ze ermee. 

Lunch was weer helemaal top. Echt 5 dagen super gegeten vanuit een primitief keukentje gemaakt op een hoekje van een basketbalveld. Super geregeld allemaal. 

Na de lunch nog even verder met de laatste steentjes en tussendoor waren de meiden de bouw aan het versieren met ballonnen en slingers en werd alles een beetje opgeruimd en  hebben we een klein podium gebouwd. Daar mocht de hele familie op gaan staan. Inclusief
opa. Maar we bedenken net tijdens het eten dat die misschien helemaal geen familie was maar gewoon een bouwvakker/buurman/oom of iets dergelijks. Vandaar dat ie niet op het podium wilde maar er toch door Jan iedere keer opgetild werd.

De ceremonie werd geopend door Jerry
Lee de Chinese habitat man. Hij bedankte ons en vertelde dat hij in 8 jaar nog nooit zo’n snelle bouw had meegemaakt. Vorige week stond er nog niks en nu al bijna een huis.

Daarna een speech van Manon Smeeing voor de familie namens ons. Als cadeau kregen ze een klein beeldje van 2 handen met een hartje ertussenin en een foto van het hele team.

Hierna mochten ze het huis officieel in ontvangst nemen door een kleine plaquette van habitat team Soest te onthullen met al onze namen erop.

Toen werden we door Zangh bedankt voor al onze inzet, onze vriendelijkheid, en het resultaat. Chinezen tonen niet veel emotie maar nu zag je toch wel een beetje dat het ze echt wel iets deed. Heel emotioneel momentje weer.

Daarna kregen we van hem allemaal een oorkonde. Jerry Lee mocht onze namen oplezen, Anko moest hem toch maar even helpen omdat ie er anders echt niet uitkwam. Iedereen dus een voor een naar voren om te knuffelen met de familie en opa.

Om het geheel op gepaste manier af te sluiten kwam Job de Chinese opzichter met een honderdduizendklapper aan. Vuurwerk om ons bouwavontuur af te sluiten. Afscheid genomen van de familie en de bouwvakkers die ons hebben geholpen. Daarna de laatste wandeling het dorpje uit en de berg weer op.
Nog een laatste blik vanuit de verte op het dorpje. Heel raar dat je hier in dat dorpje in zo’n korte tijd zoveel hebt gezien en meegemaakt voor je gevoel. En dan kijk je er van een afstandje naar en denk je hier kom ik waarschijnlijk nooit meer terug.... terwijl het toch 5 dagen als thuis heeft gevoeld. Hoop dat we ooit nog een foto krijgen van een gelukkige Zangh in zijn afgebouwde huis. 

Want toch wil je echt wel weten hoe dit verhaal  verhaal verder gaat. Voelt nu niet echt af. Maar nu wel het gevoel dat je mensen een heel eind op de goede weg hebt geholpen. En super trots dat ik dat met dit idiote team heb mogen doen. Noem het idioten maar dat zijn het natuurlijk niet echt. Allemaal geweldige mensen die ik bijna allemaal een beetje kende maar nu pas echt heb leren kennen. Van tandarts tot pianostemmer van bouwvakker tot gepensioneerde, maar deze week allemaal Team Soest. ‘Schelden’ op elkaar, kutgeintjes met elkaar uithalen, steun zoeken bij elkaar, keihard lachen met elkaar, allemaal met tranen in onze ogen, samen lachend dansen met een stampstok In onze handen en vloekend op te volle emmers beton die doorgegeven moesten worden. Jezus wat waren we een team! Zelden zoiets gevoeld. Merk ook echt dat ik emotioneler ben geworden de afgelopen dagen...kan komen door de vermoeidheid, maar denk vooral door alle indrukken die je hier krijgt, het intensieve werk, de band met de groep en het besef waar je eigenlijk mee bezig bent. Een familie een betere toekomst bieden.

Zit nu in de bus naar Kunming terwijl ik dit schrijf en krijg gewoon kippenvel als ik terug denk aan wat er vandaag allemaal gebeurt is en wat ik moet schrijven eigenlijk. Wel mooi om de film nog een keer af te spelen in je hoofd.

Afscheid van het hostel net was makkelijk..: de vieze kamer en badkamer past wel bij het Bouwreis gevoel. Dus was prima.

Voor de laatste keer gegeten in de garage. Ook weer prima, alleen vergaten ze de reist. Dus eigenlijk had Jim gewoon de aardappelen groenten vlees waar ie van de week zo’n zin in had he.

Nu dus onderweg naar Kunming. Zijn om ongeveer 21.00u daar. En ben bang dat we dan nog even op stap moeten.... de uitslag horen jullie morgen....

—

Culturustdag 1 - Bas

Gisteren na een busreis van 3u in Kunming aangekomen. Zaten niet echt in de middle of nowhere met ons hostel maar dit is toch meer Azië zoals ik het ken van de tv, drukke stad, veel scooters, auto’s, iedereen dwars door elkaar. Alleen toetert er hier bijna niemand. Ik Wuding toeterde echt iedereen. Ons hotel lag aan een 4 baans weg en daar reden op een drukke dag 3 scooters, 2 vrachtwagens, 2 bussen en 3 type auto’s die ik nog nooit had gezien. Ruimte zat maar toch toeteren.
Hier in de stad is blijkbaar een toeterverbod. En om 7 miljoen mensen kwijt te kunnen moet je blijkbaar toch de lucht in. Nog nooit zulke hoge woontorens gezien. En ik denk dat ze naar de 8 miljoen willen want er staan er nog een paar in de steigers. Verder opvallend veel groen hier, kleine tuintjes, complete parken. En verder alles super netjes nog steeds. Geinig afval op straat en 

Hotel is echt mega luxe. Grote kamers, super bed. En een normale douche en een zit toilet. Dat hurken went toch slecht.... en alles schoon! Even de spullen neergezet en toen met z’n allen in de lobby een biertje gaan drinken. 00.15u naar de kamer weer en daar heb ik een half uur de blubber van de afgelopen dagen van me af gespoeld. Douche in het vorige hotel werd je niet echt schoon van. Als je je daar na het douchen afdroogde dan werd de handdoek gewoon zwart. 

Lekker geslapen onder een normaal dekbed in een groot bed en met een paar kussens onder je hoofd. S ochtends aan het ontbijt allemaal blije gezichten van mensen die eindelijk weer een keer lekker geslapen hadden... 

Ontbijt hier een paar tandjes luxer dan in de garage. Hier een complete rijsttafel op het buffet, zoete hapjes, fruit, een chef wok die je eitjes bakte, mihoen die vers voor je gekookt werd en..... brood! Geroosterd wit brood, normaal niet mijn favoriet, maar nu echt van genoten... nu nog op zoek naar kaas. Dat mis ik echt het meest, gewoon donker volkoren brood met oude kaas... oh en gewone koffie. 

Na het ontbijt even met Manon de straat van het hotel doorgelopen. Allerlei garageboxen met sigarettenwinkeltjes, muziek winkels en restaurantjes. Een beetje hetzelfde als in Wuding alleen dan met iets meer volk op straat. Want het is hier toch wel iets drukker dan op de berg. Volop voetgangers, fietsers, auto’s en niet normaal veel scooters. Heb t natuurlijk wel eens op m’n tv voorbij zien komen. Maar live is t toch nog maffer om te zien. Scooters bijna allemaal elektrisch en bepakt met 3 Chinezen of een complete marktkraam of gewoon een heel net meisje met mondkapje. Alles kan... 

Om 8.30u met de bus naar Stone Forrest. Een bos van pilaren van steen in de meest mooie vormen. Een redelijk commerciel bos.
Ontvangst een groot plein met mega scherm.
Groot ticketverkoop gebouw en 5 sterren
Toilet. Ronde ruimte met ongeveer 40 urinoirs en 20 ‘normale’ toiletten... 

Jerry Lee heeft voor ons de tickets en een gids geregeld. Een piepklein vrouwtje in klederdracht met een speaker op haar heup en een headset op. Roze paraplu in de lucht. Haar gezicht stond net als die van Anne-Marie netjes in de sudocreme. Ik weet niet meer weer haar heeft aangezet maar die heeft denk ik ook per ongeluk het standje turbo aangeklikt.... want wat ging ze hard....tijdens de 100 meter van het plein tot de ingang werd ik al zenuwachtig van haar. 
En die steenkolen Engelse waterval.... joe teeke picatuu.... my hat no man.... dies wee... yi people... Asma Asma Asma Asma... lookie hie... teeka picatuuu... Jan B had haar inmiddels al helemaal gekgemaakt. En toen hadden we nog geen steen gezien. We werden in een soort elektrische karretjes gezet met z’n 20en en naar het bos gebracht. Ondertussen ging de gouden gids gewoon door... liedjes, dansjes, stooon leeek.... my vielatsj my vielatsj... No hat No man... dies wee... teeke pictuuu... fluiten op blaadjes en ondertussen onverstaanbare uitleg over wat we in de stenen konden zien. Effelant, iegel. 

Wel indrukwekkend om het stenen bos te zien en doorheen en onderdoor te lopen. Maar was meer aan het lachen om en me aan het verbazen over de gids... waar zit het uit-knopje of met welke spreuk veranderd zij in een steen. Verder binnen in het park super druk. Iedereen elkaar aan de kant aan het duwen om een foto te maken. Na een wandeling door het bos en een ritje langs een ander bos nam de gouden gids ons mee naar de small forrest... ik moest inmiddels al sinds het 2e teek a pictuuu naar de wc, maar blijkbaar zat die niet in de rondleiding. Dus aan het begin van de nieuwe Tour zijn Manon en ik de andere kant op gegaan. Toilet gevonden en naar de uitgang gelopen. Om daar te wachten op de rest van de groep. Park is 500km2 groot, dus dit leek ons de beste plek om te wachten.

Om 13u zou de bus vertrekken en daar zouden we verzamelen als we elkaar kwijt zouden raken. Om 12.50u nog geen groep. Dus wij proberen om met de karretjes terug naar de bus te komen. Alleen had Anko onze tickets, dus moesten we wandelen. We kwamen er al snel achter dat t toch best wel een takkenend lopen was. Kilometertje of 3 genoten van de rust, het zonnetje, de vogels en geen gouden gids met luidsprekers. Op het grote plein geen bus en geen groep. Dankzij de mobiele telefoons elkaar gelukkig toch weer gevonden. Gelukkig maar want ga maar eens aan een chinees uitleggen dat je naar Kunming wil. Echt bijna niemand spreekt Engels hier en ze hebben echt geen flauw idee wat je bedoelt... 

Clubje weer compleet dus op naar de lunch. Op een verrassend leuke plek gegeten. Groot restaurant met meerdere kleine nisjes en zaaltjes waar je in groepjes kon eten. Weer aan de bekende rondje tafel met draaischijf kregen we weer de lekkerste dingen waaronder Eend inclusief kop... blijft leuk om te zien. Super lekker gegeten. Nog even wat souvenirs gekocht in een winkeltje en daarna in de bus terug naar Kunming. 

 In het hotel weer opfrissen, biertje in de lobby en door naar het restaurant voor het diner. Weer een groot restaurant met meerdere kamers. Wij nu aan een ronde tafel waar we alle 20 aankonden. Dit was een luxer restaurant met luxere gerechten. De een nog lekkerder dan de ander. Er stond zoveel op dat ik niet eens meer weer wat allemaal... heerlijk gegeten iig. Moesten op tijd eten omdat we cultureel moesten doen.

Naar het theater voor de dynamic yunnan show. Zang, dans en muziek van alle etnische minderheden in de provincie. Echt een super gave show. Heb m’n ogen uitgekeken terwijl de meesten van team soest van het moment gebruikt maakten om even de ogen te sluiten. 

Na de show weer naar het hotel gewandeld en nu lekker in mn bedje... 

—

Culterugreisdag

Laatste dagje China! Vanochtend om 7.30u de wekker en om 8.00u aan het heerlijke ontbijtbuffet. We hebben tot 12.00u ‘vrij’ dus we gaan even de stad in om te shoppen, souveniertjes voor thuis. Makkelijker gezegd dan gedaan. De keuze is reuze. Hele dure stenen, theepotjes. Sjaaltjes voor veel geld of voor heel weinig. Winkels vol rommel. En om de 10 meter hetzelfde winkeltje. Uiteindelijk gaan we best lekker. Afdingen went. En de laatste yuens vliegen de zakken uit. Langzaam weer teruggelopen naar het hotel. Iedereen op tijd gelukkig. Herman Henk en Piet wel een taxi moeten nemen omdat de straten net als de winkels en de mensen hier allemaal op elkaar lijken. 

Om 12.00u richting het restaurant van gisteren voor de lunch. Met de meiden nog even bij een koffiewinkeltje gestopt; echte cappuccino! Hier drinken ze thee en bijna geen koffie. Liggen bij het ontbijt wel zakjes koffie en we hebben allemaal zelf wel zakjes oploskoffie bij ons. Maar van die Chinese zakjes koffie worden alleen Jim en z’n collega tandartsen vrolijk. 1 schepje koffie, 1/2 schepje melk en 12 schepjes suiker.... dat het allemaal in 1 zakje past... onze eigen koffie is natuurlijk ook niet top. Maar bij gebrek aan beter prima te drinken. Maar ga nu een geheim verklappen mocht je vrouwen een keer echt gelukkig willen zien... geef ze een week geen koffie en dan een echte cappuccino... die gezichten... Haha zo makkelijk is het dus. 

Bij het restaurant weer aan de grote ronde tafel met z’n allen. Lekkerste gerechtjes werden weer op tafel gezet en ondertussen deed Anko de raad over wie dit gaat kwis. Hij had voor iedereen de groepsfoto af laten drukken en voor iedereen een omschrijving opgeschreven en de verwachting die we hadden opgegeven voordat de Bouwreis begon. Wij moesten dan raden over wie het ging. Van makkelijke “op reis met m’n 2 dochters” Paul en “als het aan hem lag hadden we nu nog staan te metselen” Piet tot moeilijke “andere culturen ontmoeten” Sanne. Echt super grappig en leuke persoonlijk tekst achterop de foto geschreven. Mooi aandenken aan een bijzondere week!

Na de lunch, de koffers in de bus, uitgecheckt uit het hotel. En op naar de yunnan nationalities village. Een soort openluchtmuseum waar 26 verschillende Chinese etnische minderheden een eigen ‘dorpje’ hebben. Huisjes nagebouwd, dans en zang shows en iedereen in kleurrijke “klederdracht’ weer groots opgezet park met grote waterpartijen en vrij grote dorpjes. Helaas geen shows gezien omdat we al vrij snel weer de bus in moesten. Maar gisteren ons portie dans en show al gehad in het theater. Nog even de souvenierwinkels langs. Ook groots opgezet... weer 100 winkels met dezelfde spullen... weer lekker afdingen. Zij tikken een prijs in op de rekenmachine.
Dan jij, dan zij weer dan jij weer. En Dan loop je gewoon weg. Meestal komen ze achter je aan en heb je het alsnog voor teveel maar het gaat om het idee he. 5€ ipv 8€ voelt toch goed. Maar je krijgt het natuurlijk nooit mee als ze er geen geld mee verdienen... ook mooi de zilveren beeldjes of theepotjes. We hadden een paar beeldjes waar je gewoon het zand heen en weer hoorde gaan als je hem optilde... jaja heel zwaar is ie. De zilveren theepotjes zaten in het plastic en dat mocht er niet vanaf...

Om 16.15u bij de uitgang aan het wachten op de rest met Theco Pim Jeroen en Eugenie. En daar was ineens de grootste attractie van de dag te bewonderen. Eugenie met haar blonde haar. Half China wilde met haar op de foto. De een probeerde dat heel onopvallend te doen maar de meesten vroegen het of gingen gewoon naast haar zitten. Life of a model... en toch loopt ze nog niet naast haar schoenen

Om 16.30u mochten we weer de bus in. Op naar het vliegveld. Ik moet inmiddels om het half uur naar het toilet. Denk toch een kleine blaasontsteking oid. Maar om het half uur is lastig als de busreis ongeveer een uur duurt. En ga echt niet in een flesje in de bus piesen met 19 getuigen... dat moet ik de rest van m’n carrière horen natuurlijk. Op het vliegveld mag ik als eerste de bus uit. Ren de vertrekhal in. 1e tegenvaller direct controle. Ik meteen vragen waar de toiletten zijn. Spreekt geen Engels. Door naar de volgende. Een vrouwtje. Ook geen Engels ... dat ik nu niet voor een jaar vastzit is wonder. Want in gebarentaal uitleggen aan een vrouwelijke beveiligingsbeambte dat je naar de wc moet is niet handig...  ik was de bewegingen aan het maken en ben heel snel gestopt en naar de informatie balie gerent. Denk dat zij nu ook een #metoo verhaal aan het twitteren is. Maar de druk is inmiddels zo hoog dat ik mijn Kärcher kan laten staan als ik de tegels in de tuin wil schoonmaken en ik ben bang dat ik als een Jetski kriskras door de toiletruimte schiet. 
Het valt allemaal mee gelukkig.
Inchecken gaat zoals dat hoort rommelig. Chinezen zijn heel netjes. Checken alles 6x en blijkbaar mag je hier elektrische apparaten niet in je koffer doen. Dus een klein groepje mocht even de koffers openen en spullen overgooien in de handbagage. Maar alles nog netjes op schema. Behalve de vlucht. Die heeft 20 minuten vertraging. Spannend voor de overstap. Dan hebben we maar 1,5u ipv 2u de tijd om opnieuw in te checken, door de safetycheck en door de douane te komen. En dan waarschijnlijk naar de andere kant van het vliegveld. En volgens mij is die 5x zo groot als Schiphol. Spannend dus. Want ze nemen overal heerlijk de tijd voor en met een groep van 19 heb je die gewoon niet.

Gelukkig geeft de piloot even gas en landen we op de normale tijd. 

Anko rent vast vooruit, tot de bus... jammer. Na de bus in een elektrisch karretje naar de transferbalie. Daar werden we gelukkig goed geholpen. En konden we daar allemaal inchecken. Security en douane deze keer ook soepel. Dus allemaal op tijd in het vliegtuig naar Amsterdam.

Deze vlucht ook voorspoedig. Door het late inchecken bijna iedereen een rotplek ergens in het midden van een rij. 12u lang opgevouwen is verschrikkelijk. Ik kon gelukkig halverwege naar een rij die leeg was gehouden voor de stewardessen. Dus Anko en ik hadden nu allebei een lege plek naast ons waar de benen heenkonden. Uiteindelijk een uurtje of 4 geslapen. Dus prima.

Op Schiphol een appje van Antonio waarom ik niet terug wilde zwaaien. Die liep daar dus toevallig op het zelfde tijdstip. Met het hele team naar hem en Sander van Veenendaal gezwaaid. Koffers bijna allemaal terug, alleen die van Jan Tiewrap en Manon v T niet. Die staan nog in China.... afscheid genomen van Sanne van T

Roparun bus stond netjes op ons te wachten om ons weer naar Soest te brengen. Op naar de bruine boterhammen met kaas en koffie!

Op het kerkplein nog een emotioneel afscheid van de hele groep. En een weerzien met de partners en kinderen natuurlijk. 

Nu toch nog maar even een paar uur slapen en dan even aan het werk.

En de komende dagen alles maar even laten bezinken. Teveel indrukken en ervaringen in een hele korte tijd. Maar wat hebben we gebuffeld en genoten! Bedankt voor het lachen Team Soest!