Reisverslag

Antonio vertelt... deel 4

Donderdagmorgen start de 5e en laatste Bouwdag op onze drie projecten; je staat er altijd versteld van hoe snel dat gaat; de dagen vliegen voorbij! 

Ook dit jaar krijgen we er geen dak op, maar staan alle mensen van Habitat Sri Lanka er wel weer versteld van hoe ver we gekomen zijn. Onze begeleider Francis heeft dit in de 10 jaar dat hij voor Habitat werkt nog nooit mee gemaakt! 

De eindtijd is in de ochtend nog niet geheel duidelijk, maar uiteindelijk werken we bijna nog een volledige werkdag en stoppen we om 16.15 uur om vanuit project 1&2 naar project 3 te lopen! 

Dat is deze Bouwreis toch een beetje anders dan de vorige keer; toen waren we allemaal bij elkaar aan t bouwen, maar dit jaar zaten Pim, Jan H, Erik, Manon, Jan C en Anita met project 3 op ongeveer 20 minuten lopen van onze projecten 1&2. Wel zijn we tussendoor paar keer bij elkaar wezen kijken, maar dat was ff vluchtig voor of na een lunch; niet echt de betrokkenheid als je naast of tegenover elkaar bouwt. 

In de middag deden we de huisoverdracht naar de huiseigenaren wel als complete groep met elkaar; dat is toch altijd een heel bijzonder moment, tevens neem je afscheid van de familie waar je de afgelopen 5 dagen heel veel bloed, zweet en tranen hebt achter gelaten, ook loop je na de ceremonie weg bij je project en hoop je in de toekomst nog een keer te zien hoe het huis af is. Het plaquette met al onze namen hangt in ieder geval in de huisjes en de bewoners zullen ons nooit en echt nooit meer vergeten.... 

Net voor het echt donker wordt (18.15 uur) gaan we terug naar het hotel en frissen we ons op; Hans, Theco en ik missen vandaag ff gezellige bar momentje, maar daarvoor in de plaats hebben we in de hotellobby een hele bijzondere meeting met uiteindelijk 5 Rotaryleden van de club uit Watalla. 

Één was huidig voorzitter, 3 waren oud voorzitters en waarschijnlijk zal de andere het nog wel worden. Allemaal zeer betrokken Rotarians, waarmee we eigenlijk gelijk een klik hadden, dit mede door hun gastvrije en enthousiaste karakter. 

We hebben ongeveer 1,5 uur met elkaar gesproken over het leven hier in Sri Lanka over de belangrijke bijdrages die serviceclubs in dit land kunnen geven; of het nu is bij herstel van gehele oostkust na Tsunami of de hulp bij bouwen van sanitair op scholen, extra medische voorzieningen bij ziekenhuizen of ondersteuning van scholing van leraren in het basisonderwijs, zodat alle jeugd in Sri Lanka beter opgeleid wordt. 

Wij zullen een eerste bijdrage van een maandloterij à 500,00 euro aan hun gaan doneren voor een scholingsdag van de leraren; zij doen er zelf ook 500,00 euro bij; wie weet een start van misschien wel een mooie toekomstige samenwerking en een grotere bijdrage te gaan regelen voor de lange termijn. Het is in ieder geval een club zoals we zelf ook zijn; gezelligheid staat voorop, maar daarnaast is het vooral "Service above self!" 

Vrijdag was onze eerste vrije dag, maar ook deze begon vroeg; om 6.15 uur werden wij bij het ontbijt verwacht inclusief ingepakte koffer en tassen waar je de kleding in hebt die we voor de lokalen achter laten. Habitat zorgt dat het gewassen wordt en verdeeld het dan onder de mensen die het goed kunnen gebruiken.

Om 6.30 uur kwam Manon met haar jarige kamergenoot Tialda aan; slingers, ballonnen, roltoeters en iedereen een feesthoedje op om vervolgens haar luidkeels toe te zingen! Ook was er voor taart gezorgd en mocht ze het kaarsje uitblazen. 7 uur vertrok de bus en gingen we naar Kandy; stad met 120.000 inwoners en na Colombo de op één na grootste stad; onderweg gestopt bij TeaFactory waar veel oude foto's hingen van Unilever; een Schot is daar ooit gestart met de handel in de thee; Sri Lanka is nummer 2 van de wereld op ranglijst van thee-export. 

In Kandy (na bijna 4 uur rijden) naar de Tempel of the Tooth in centrum van de stad; helaas regende het deze dag en dus nog hogere luchtvochtigheid en zeer klam. Rondleiding gehad en het bijzondere verhaal van Boeddha gehoord, daarna uurtje vrije tijd om te shoppen en vervolgens nog even van 17 uur tot 18 uur naar een dans voorstelling van de Sri Lankese cultuur. 

Daarna naar hotel op de berg aan de overkant van de stad; heerlijk tot middernacht met een pilsje terugkijken op afgelopen week!

Antonio vertelt... deel 3

Woensdagmorgen is voor mij Hans en Theco Renault Kuijtenbrouwer een andere morgen dan de andere ochtenden; we gaan namelijk om iets na 7 uur met de TukTuk naar de plaatselijke Rotaryclub van Watalla! 

Zoals ik in eerder verslag vertelde, is het verkeer hier stuk relaxter dan in Cambodja, mooiste ervaring deze rit was de ontmoeting met de plaatselijke stoptrein; je ziet dat weleens in de films, maar het is dus echt zo en blijkbaar was het nu nog rustig, want treintje eerder zitten ze ook bovenop het dak van de trein... Onvoorstelbaar! 

Verder was het knap van de chauffeur dat hij het juiste adres wist te vinden, want het was n grote loods wat min of meer is omgebouwd tot danszaal (paracommercie is hier ook heel normaal) waar Rotary 3 x in de maand 7.30 PM bij elkaar komt! Chips het is nu 7.40 AM... ;-) Wel was de pandeigenaar aanwezig, die bracht ons in contact met de voorzitter en zorgde ervoor dat ons vaantje, bouwplaquette en visitekaartje overhandigd zouden worden. 

Gelukkig was TukTuk chauffeur er nog en zo kwamen we redelijk vlot weer op de bouwplaats voor dagje hard werken! Alledrie de projecten vorderen gestaag; kleinste project is zelfs zo ver dat wij het grootste project meerdere momenten gaan helpen, want het is natuurlijk mooi als je na 5 dagen bouwen zoveel mogelijk vorderingen in het zicht hebt. 

Tijdens zo'n Bouwreis van Habitat is eigenlijk het belangrijkste dat er voldoende bouwmaterialen aanwezig zijn. Aangezien Team Soest blijkbaar sneller gaat dan andere teams, is dit voor ons altijd van essentieel belang en vaak lastig om te regelen met de plaatselijke bouwbegeleiders. We moeten dus ver genoeg vooruit denken en zorgen dat wij bepalen, want stilstaan hebben we eigenlijk allemaal een hekel aan. 

Tevens krijg je gedurende de dagen allemaal een taak; deze kan wijzigen, maar mannen zoals Piet de Metselaar Janmaat, Ad Auto Vd Meer staan gewoon de hele week te metselen, aangezien daar veel ervaring zit; Hans en Herman zijn de specialisten in specie maken; Eugenie in vullen van de gaatjes tussen de stenen, Pim Cameraman Dorrestein die samen met Thom dagen hebben geschilderd, (mocht ik ook middagje doen tegen de termieten en kan jullie vertellen dat het geen pretje was) Joost/Koos alias Jeroen is de kunstenaar in stukadoren en in grappen maken, Jim Dentist Groesbeek was eerste twee dagen druk met verplaatsen van grond, maar mocht daarna drie dagen lang ervoor zorgen dat Jan B geen seconde stil kon staan met metselen; hij heeft ervoor gezorgd dat Jan overdag gesloopt werd! (Of is het toch de leeftijd.... ;-) 

Deze reis is voor Jan B sowieso extra bijzonder, want zijn twee dochters Anita en Claudia zijn ook mee; de eerste als debutant, al heeft ze al jaren de website verzorgd en bijgehouden, de tweede was er in het verleden al een keer bij met alleen dames tijdens de Bouwreis, maar dat bleek toch wel iets anders dan dit weekje. Super dat ze er nu alledrie tegelijk bij zijn! 

Woensdagmiddag blijkt gelukkig dat Manon en Tialda ook maar mensen zijn; Manon zat bij de lunch helemaal stuk en Tialda stortte rond 16 uur in de middag in! Van binnen was ik blij, want vorig jaar had ik dit na 2 dagen en zou toch niet zo zijn dat deze "debutantjes" er feilloos doorheen zouden komen..... 

Als we terug komen in hotel gaat de telefoon in mijn hotelkamer; dat is toch iets wat je vroeger misschien gebruikte, maar ik heb dat ding de laatste 10 jaar niet meer horen gaan... Een enthousiaste voorzitter van de Rotaryclub Watalla aan de lijn; dat hij het zo jammer vond dat wij er s ochtends waren ipv in de avond en of we nu nog konden komen; helaas lukte dat niet, maar zou hij met paar collega Rotarians donderdagavond in de hotel lobby langs komen. Prachtig natuurlijk!

Antonio vertelt.. deel 2 

Dinsdagmorgen; 7.29 uur vliegen de laatste bouwers m/v nog de bus in, want gisteravond was Jan B zeer duidelijk aan de dinertafel; "Als je s ochtends naar toilet moet, dan ga je niet om 7.25 uur, maar om 7.15 uur!" 

Vandaag gaat de bus dus precies om 7.30 uur rijden en het was Jan Buikkramp Camper die door oog van de naald kroop.... Zonde, want het had toch echt geweldig geweest als hij degene was die deze morgen met de TukTuk naar de bouwplaats had moeten rijden! Hahaha! 

Hij is het namelijk die al jaren andere bouwers laat opletten; zijn tyrips  zijn ondertussen wereldberoemd; op Schiphol stond de reeds doorgewinterde bouwreiziger Paul Piano van Tol al vast met zijn trolley tijdens het inchecken en toen ondergetekende het vliegtuig uit wilde in Dubai zat mijn tas ook al vast aan mijn vliegtuigstoel... 

Uiteindelijk reden we pas om 7.35 uurweg, aangezien de uitlaat van ons busje los zat en deze even met een touwtje vast moest worden gevonden; daar wilde Jan dan weer geen tyrip aan uitlenen... :-) 

De zon schijnt alweer volop, dat wordt dus wederom een pittig dagje en vandaag voor het eerst wel druk in het verkeer, aangezien chauffeur niet meer binnendoor wilde rijden natuurlijk ivm zijn uitlaat. Hier is het trouwens super rustig in verhouding tot Cambodja; daar was t echt onvoorstelbaar hoe het op de weg krioelde van de fietsen, scooters, tuktuks, auto's, busjes en vrachtwagens.

We rijden wel langs the Dutch Canal; door Nederlanders gegraven kanaal waar veel vissers en inwoners van deze omgeving volgens mij heel blij mee zijn, want zodra je zegt dat je uit NL komt, beginnen ze gelijk enthousiast te vertellen over het kanaal. 

Dinsdag is ook de grote dag van de ommekeer, vanaf dat moment zijn de rollen volledig omgedraaid; Jan Tyrip Camper heeft geen grip meer op de situatie; al zijn tyrips zijn namelijk uit zijn tas verdwenen en tijdens de lunch is "toevalligerwijs" zijn tas met 2 tyrips vastgebonden aan de lunchtafel! Je mag ook nooit je tas laten staan als je naar toilet gaat.... Natuurlijk kon hij deze gemakkelijk met mesje lossnijden, maar vanaf dit moment is het allemaal toch even anders geworden en heeft hij geen grip meer op de situaties die komen gaan.

Mooie is dat tijdens deze lunch alle drie de Jannen in het zonnetje worden gezet door Manon en Tialda; zij hebben deze middag een shirt aan met de tekst; I Love (hartje) Jan!

Voor de lunch gaan we trouwens altijd eventjes de bus in (we hebben een 24 persoonsbusje ter beschikking) en worden dan in 10 minuten naar een drukke hoofdstraat gereden waar een bakkerij zit met takeaway en daarboven een restaurant. 

We hebben om 12 uur pauze, zitten dan rond 12.15 uur in busje om andere deel van de groep op te halen en zijn dan rond 13.30 uur weer terug op de bouw. Dit is een welkome break, die je hard nodig hebt op het warmste moment van de dag en er wordt dan een warme lunch geserveerd waarbij alles behalve de witte rijst pittig is; de cola smaakt dan ook heel anders in je mond dan anders.... 

Tijdens de lunch merk je ook dat iedereen deze pauze nodig heeft, want het is vaak stilletjes aan de tafels... 

Na de lunchpauze voelt het allemaal ook veel zwaarder, je lijf heeft dan al overal een beetje last van en voor mij persoonlijk is het na 2,5 dag hard werken zonde dat er geen massage in het vooruitzicht is om mijn rug eventjes lekker los te laten gooien, want zo'n hernia patiënt heeft dat gewoon ff nodig en normaliter kan ik daarvoor thuis in de massagestoel gaan zitten, maar die past niet in de koffer natuurlijk... :-)

In de bus na afloop van de werkdag om 17 uur zorgt Anton (bouwbegeleider) altijd voor heerlijk half litertje Lion King bier; dit is echt of er een Engeltje over je tong piest, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen; die eerste smaakt zo lekker na een dag ploeteren in die hitte! 

Als we in hotel aankomen, dan nemen we er nog een paar in de buitenbar en nemen we met elkaar de dag door en verteld iedereen hoe het die dag is verlopen en spreek je elkaar natuurlijk ook over andere dingen; super gezellig en super relaxed, waarbij Jan uit Groesbeek altijd ff zorgt voor lekker hapje/snackje of borrelnootje (hij en Jim lopen al hele week in een oranje shirt met achterop plattegrond van NL met daarop apart Groesbeek omcirkeld; net of wij niet weten dat dit in de buurt van Groningen ligt... Hahaha) 

Verzameltijd voor diner is altijd 19.30 uur; eer dat iedereen er ook echt is, starten we rond 20.00 uur met buffet; elke avond hebben ze een ander thema; op zich prima geregeld! 

Deze avond hebben we tijdens het diner een zangtrio en ja wat gebeurd er dan als eerste; verzoekje van Hans Flower Scholten; Tulpen uit Amsterdam!!! De toon was gezet en het trio is bijna niet van onze tafel vandaan geweest en bijna een uur lang is er uit volle borst mee gezongen; prachtig! 

Deze avond moesten we om 21 uur van tafel, aangezien Simone ons nog eea te vertellen had over de rest van deze bouwreis; vooral programma na 5 dagen bouwen en we nog even toerist mogen zijn! Daarna kreeg Jan B het woord om een paar mensen in het zonnetje te zetten!

Hij doet dit op geheel eigen karakteristieke wijze en spreekt vanuit zijn hart; wel vanaf een papiertje met daarop de leidraad; vanwege de leeftijd zoals hij zelf zegt! 

Hij blikt terug op verleden en daaruit komt naar voren dat Jan Groesbeek Hoogstraten en Paul Piano van Tol voor de 5e keer op Bouwreis zijn en worden daarvoor gehuldigd met een prachtige oorkonde! 

Tevens zijn het Hans Flower Scholten, Herman Bikkelaar Spikman en Thom Sigaretje van Dam die in de spotlight komen te staan; zij zijn voor de 10e keer mee en worden straks bij de reünie in december gehuldigd met de Gouden bouwhelm van Habitat; echt uniek en groots respect voor deze mannen!!! Tien jaar lang bikkelen, belevenissen en verhalen en vele verschillende landen met allemaal mooie bouwprojecten! 

Woensdag 2 november

Antonio schreef vorig jaar als nieuweling iedere keer een prachtige beschrijving van zijn eerste bouwreis. Dit jaar ben ik zo'n nieuweling. Al wel al sinds 2001 in aanraking met bouwreizen, maar niet uit eigen ervaring. Al 15 jaar volg ik de belevenissen van mijn vader, jan B, de man van TeamSoest. Al is hij niet meer alleen de man van TeamSoest, want zie er hier al een paar dagen een stuk of 15 rondlopen.. En allemaal met een doel, een steentje bijdragen. 

Na al die jaren werd het toch echt wel tijd voor mij om te kijken hoe het is om zelf zoiets mee te maken. Ik had het idee dat ik door de jaren heen een aardig beeld had van de impact van zo'n reis. Maar niets is minder waar. Vanaf dag 1 overtreft het al alle verwachtingen. De emotie die je overvalt als een heel straatje je ontvangt op je eerste bouwdag, die kun je niet omschrijven in woorden. Die moet je voelen. En geloof me, ik voelde hem toen we een voor een 'n bloemetje kregen en mochten gaan zitten om te kijken naar een welkomstdans. 

Om te bouwen tussen de armoede in, is soms heftig om te zien, maar ook heel mooi. Je staat dicht bij de families en komt echt met ze in contact. Elke dag een beetje meer. En ik vind het fijn om te zien dat de kindjes in deze buurt naar school kunnen en 's middags heerlijk buiten spelen. Het buffelen op een steiger is nog zoveel mooier met het geluid van vrolijke kinderen op de achtergrond. En dan weet je waar je dit voor doet. Jammer dan die paar blaren (en ja ik heb ze echt!) en jammer dan dat stijve ruggetje als je in de ochtend je bent uit rolt. Dat valt in het niet bij wat ik op een bouwdag meemaak. 

Wat ik ook enorm bijzonder vind, is hoe je als team binnen een paar uur al zo op elkaar ingespeeld raakt en mekaar leert kennen. Waarschijnlijk omdat je doel hier hetzelfde is, dat zal een verbintenis zijn. Maar zelfs als nieuweling meegaan met een groep waarvan het grote deel elkaar kent, was totaal geen drempel. Iedereen hoort er net zo hard bij, ervaren of onervaren, oud of jong, man of vrouw, iedereen is op zijn eigen manier hier een belangrijke schakel en dat is mooi om te zien. 

Het moment voor mij, waarop ik dacht, dit is nu 'dat overweldigende gevoel' kwam voor mij gistermiddag, op bouwdag 3. Mijn oudste zoontje, van 6, gaf een paar dagen voor de bouwreis een paar stukken baksteen aan opa Jan. "Opa" zei hij, "deze steen moet je meenemen, want je hebt stenen nodig om goede huizen te bouwen voor de kindjes daar. " Dinsdagmiddag is die steen ingemetseld in een van onze drie huisjes. Wat een bijzonder moment. Zijn wens is gehoord en daarmee heeft hij op zijn eigen manier hier "een steentje bijgedragen". En daar ben ik supertrots op! 

We hebben nog een bouwdag te gaan, dus mijn avontuur hier gaat gelukkig nog even verder. En daar gaan we van genieten. Maar ik kan nu al wel zeggen dat het een onvergetelijke ervaring is! 

Anita

Dag 4 - dinsdag 1 november

vandaag een dag die niet bij elke groep meteen lekker van start ging. De steiger was niet geleverd bij huisje 3, waardoor ze niet meteen van start konden. Maar toen deze eenmaal gearriveerd was kregen ze gelukkig snel de smaak weer te pakken. Huisje 1 en 2, die vlak bij elkaar liggen, vulden elkaar goed aan, menig teamlid werd daar gedetacheerd aan het andere team, indien nodig. Teamwork alom dus. Iedereen heeft 1 doel voor ogen, en dat blijkt hier wel uit. Bij uitje 1 zijn muren gemetseld t.b.v. de fundering en zijn daarna ook de eerste muren opgemetseld. Bij huisje 2 zijn er ook een aantal lagen van de muren gemetseld. Thom en Pim hebben vandaag de schilderklus bij een vierde huisje, waar ze gister aan waren begonnen, afgemaakt. Daarna hebben ze team 3 versterkt. 

Na het eten, waar we begeleid werden door een driekoppige band die gezellig bij onze tafel bleven hangen, hadden we een bijeenkomst. Na wat uitleg over de komende dagen, was het tijd voor wat bijzondere momenten. Twee mannen, jan H en Paul zijn reeds voor de 5e keer mee op reis. Zij werden in het zonnetje gezet met mooie woorden, een oorkonde en een beeldje. Ook werden Hans, Thom en Herman even kort genoemd, zij zijn reeds voor de 10e keer mee! Op de reünie zullen zij nog in het zonnetje gezet worden. Maar het mag gezegd worden: petje af voor deze 5 mannen! 

antonio vertelt... De eerste dagen

Bouwreis 2016 Sri Lanka

Waar ik vorig jaar mijn debuut had als medewerker tijdens de Bouwreis van Habitat for Humanity in Cambodja, daar maakte ik ook een verslag van alle belevenissen tijdens zo'n eerste reis!

Deze eerste reis was zeer indrukwekkend, heb zeer hard moeten werken, heel veel gelachen en heel goed werk geleverd door 2 huisjes voor 90% af te bouwen. Zelf dacht ik na afloop dat ik zeker in de toekomst nog een keer mee zou gaan, maar dat ik dit gelijk het jaar erop weer zou doen, had ik destijds nooit verwacht.

Ik ben mijn collega's van het Landelijk Bestuur van KHN dan ook zeer dankbaar dat ik bij hoge uitzondering aankomende maandag (31 oktober) een LB vergadering mag overslaan om hier mijn bijdrage te kunnen leveren!

Door deze soort van uitzonderlijke dispensatie kon ik ruim een half jaar geleden aan Jan Bodewes toezeggen om voor de 2e keer met zo'n bijzondere Bouwreis mee te mogen; dit jaar naar Sri Lanka!

Veel sneller dan verwacht dus onderweg naar weer een hele bijzondere week met dit jaar een team van 20 bouwers en 1 begeleidster van Habitat!

Nadat we afgelopen half jaar 2 bijeenkomsten hebben gehad in de Molenaarskamer om alle informatie te krijgen over de reis en alle bouwers te ontmoeten. 1 van de redenen voor mij om nu weer mee te mogen/kunnen, was uiteindelijk de geweldige ervaring vorig jaar, maar vooral met de groep van vorig jaar. Een groot deel daarvan ging dit jaar ook weer mee en dat wilde ik wel heel graag meemaken!

Habitat bouwt elke 5 minuten een huis in de wereld en ook in Sri Lanka wordt op ongeveer 8 plaatsen gebouwd; onze wens was om in het heuvelachtige midden van het land te gaan werken, maar voor dat project gaf de overheid nog geen vergunning. Nu gaan we dus bouwen in het oosten vlakbij de kust. De kust waar in 2004 De Tsunami het land overspoelde en waar men afgelopen voorjaar ook is verrast met heel veel water en veel "huizen" daar niet tegen bestand zijn. De huizen die dat wel zijn en dus niet van hout of boardplaten gebouwd zijn, maar van steen, zakken langzaam weg, aangezien de grond oude rijstvelden zijn en dus zeer moerassig/veenachtig zijn. Sommige huizen zijn in paar jaar tijd al een meter in de grond gezakt!

Vrijdag 28 oktober was het dan zover en mochten we om 17.30 uur verzamelen bij de Molenaarskamer, waar we om 18 uur werden uitgezwaaid door veel familie en vrienden. De bus van Roparun Soest bracht ons naar Schiphol met een broodje en een drankje voor onderweg! Omstreeks 22.00 uur vertrok de enorme Boeing van Emirates met ruim 550 passagiers aan boord om via Dubai naar Colombo te vliegen!

Zaterdagmiddag 14 uur plaatselijke tijd kwamen we aan in hotel, daar inchecken en half uur later met de bus richting de bouwplaats! Onderweg van vliegveld naar hotel en naar bouwplaats merk je al dat we hier niet voor niks zijn...., toen we bij de bouwplaats aan kwamen was dit helemaal duidelijk!

Bij Simone, onze reisleidster van Habitat, viel de reis wat zwaar op de maag en zij moest deze dag wat eerder naar bed om op te knappen.

Voor het diner hadden we nog een briefing van de plaatselijke begeleiding uit Sri Lanka van Habitat en werd ons alles nog eventjes uitgelegd over de hoe, wat en waarom.

Volgende morgen om 6.30 uur wekkertje, maar daarvoor helaas niet super goed kunnen slapen ivm Halloweenparty tot 04.00 uur op t strand waarbij zelfs Radio 538 jaloers zou zijn op de installatie... Wat n herrie...

Zondags dus onze eerste bouwdag; ik zag er toch een beetje tegenop, want ik herinnerde mij vorig jaar in Cambodja nog heel goed en ook hier was het 30 graden en liep je bij aankomst op vliegveld al tegen zo'n warme föhn op...

Dit jaar begon het met een bijzondere ontvangstceremonie; van 21 kinderen kregen we allemaal een bloemetje (wij dachten gelijk dat Hans Scholten dit had geregeld 😊 en vervolgens krijgen we nog 2 dansjes voorgeschoteld; mooi en bijzonder om te zien hoe blij ze met ons zijn en dat geeft weer extra energie!

Jan Bodewes, de grote leider van deze groep, had de teamindeling gemaakt en we werden verdeeld over drie bouwprojecten! Deze keer niet recht tegenover elkaar om in soort van competitie "tegen" elkaar op te werken, maar wel midden tussen de bewoonde wereld en dus met veel contact met plaatselijke bevolking. Ook werkten we nu veel meer samen ipv "tegen" elkaar en dat maakt dit jaar alweer heel anders dan vorig jaar.

Voor mij stond eigenlijk weer eenzelfde klus te wachten als vorig jaar; opperen voor de metselaars en zorgen dat er paar kuub zand als onderlaag voor de vloer dient met tussendoor pittig stampwerk!

Bij andere groep moesten ze echt alleen maar zand/puin verplaatsen, maar die hadden Erik Boshuizen in hun team en ja dames en heren, als er eentje kan scheppen dan is het onze hovenier wel!

De derde groep hadden een pittige klus om beton te mixen en complete fundering te storten! Tussendoor mocht er ook zand geschept worden om de fundering uit te vlakken!

Na het eerste uur dacht nieuwkomer Tialda Bakkum alias El Campo al dat het lunchtijd was, maar bleek dat we pas net begonnen waren; ook zij begreep snel dat het tempo toch iets terug moest, anders ga je gewoon deze dagen niet doorkomen; die hitte is een echte killer en het werk wat we doen is gewoon zwaar!

Andere nieuwkomers waren bijvoorbeeld Manon en Anita; wat zij precies bij project 2 van oa Boshuizen doen weet ik niet, maar die meiden zijn zo fit dat ze tijdens de lunch de bus instappen of ze de hele ochtend rustig een krantje hebben gelezen, terwijl ze bergen werk verzetten....

Zo is het nu na 2 werkdagen alweer een geweldige belevenis en hebben we weer een mooie groep waarbij hard gewerkt wordt, ook veel gedold, maar waar we ook dit jaar weer een prachtige prestatie mee gaan neerzetten! De begeleiders hier uit Sri Lanka weten echt niet wat ze zien zoals bijvoorbeeld Piet&Ad hun project uit de grond stampen (metselen).

Hotel is trouwens prima en lunch tot op heden ook, dus op dat gebied gelukkig geen Siberische omstandigheden!

Kortom; hard werken (van 7 uur tot 17 uur) en hard genieten!

Dag 2 - zondag 30-10

vandaag mochten we uitslapen, op zondag gaat de lokale bevolking naar de kerk. Om 8 uur vertrokken we met de bus naar bouwplaats 1. We werden warm onthaald door de mensen uit het straatje. We kregen een bloemetje, een koekje, een banaan en drinken. Er stonden stoelen klaar en de kinderen hadden een dansje ingestudeerd. 

Na de ceremonie werd de groep in drieën gesplitst en vertrok iedereen naar zijn eigen bouwlocatie. 

Huisje 1: Jan B, Thom, Herman, Paul, Jeroen, Theco, Hans, Claudia en Eugenie. Voor dit huis werd de fundering gegoten. Huisje 2: Ad, Piet, Antonio, Tialda en Jim. Hier moest de vloer worden opgehoogd,dus er is veel zand geschept. Daarna konden ze al starten met metselen. Huisje 3: Jan C, Jan H, Erik, Pim, Manon en Anita. Ook hier moest er flink zand geschept worden en zijn de vloeren gelijk gemaakt worden. 'S Middags konden de eerste stenen op de muren gelegd worden. Al op dag 1 groeide het groepsgevoel en zat de sfeer er goed in. Hard werken, maar met een praatje en een geintje op zijn tijd.  Al met al is de eerste dag afgesloten met een goed gevoel!

Dag 1 - zaterdag 29-10

Reeds in de bus begon ons "schoolreisje". Het eerste slachtoffer van Jan C's vastbind-manie viel reeds op vliegveld. De sfeer zat er dus direct lekker in. Na vluchten van 6 uur en 4 uur zijn we goed aangekomen in ons hotel in Wattala. 

Eenmaal aangekomen en geïnstalleerd in de kamers zijn we de bouwplaatsen gaan bezoeken. Waarop Jan B zich kon buigen over het vormen van de juiste drie teams. Na een smaakvolle maaltijd en een borrel ging iedereen richting zijn kamer om, vergezeld van een lekker muziekje met een goeie bas, lekker slapen. Of niet...