Hier kunt u de deelnemers volgen tijdens hun reis naar Nepal. Zij zullen proberen iedere dag een bericht achter te laten met hun werkzaamheden en ervaringen. Houd deze pagina dus in de gaten als je wilt weten hoe het ze vergaat! Onder het kopje foto's vindt u foto's gemaakt tijdens deze reis.
De film is inmiddels ook gemonteerd, prachtig werk van Pim Dorrestein. Zowel de najaars- als de voorjaarreis naar Nepal komen hierin aan bod. Hieronder is een verkorte versie te bekijken van de film.
Vrijdag, het werk zit er op!
Beste volgers van onze bouwreis,
De vrijdag breekt aan. Tijdens het ontbijt zijn de gevoelens wat wisselend. De een had graag nog een dag doorgebuffeld en nog net dat muurtje afgestuct of dat wandje erin gevlochten. De ander is trots op wat er in een week allemaal gebeurd is. En terecht. Er is ontzettend veel werk verzet, met veel inzet, water en humor. Zweten, vloeken en lachen hebben ervoor gezorgd dat er een grote prestatie is neer gezet.
Dit allemaal om de huiseigenaren een klein zetje in de rug te geven hun leven wat beter vorm te geven. Tijdens de de ceremonie van vanochtend bleek dat de huiseigenaren trots en dankbaar waren voor wat we samen met hen hebben gepresteerd. We hebben er trouwens alle vertrouwen in dat de huiseigenaren er zelf voor zorgdragen dat hun huis tot in de puntjes afgebouwd wordt. Dit met medewerking van Habitat Nepal.
Voor de ceremonie zijn we eerst op bezoek geweet bij het huis waar de vrouwen groep, onder aanvoering van Jan Bodewes, in april van dit jaar aan hebben gebouwd. Mooi moment om fysiek te zien waar vele mensen al heel wat mooie verhalen over hebben verteld.
De woning waar in april door de dames aan gewerkt is.
Het droeve nieuws van het vliegtuig ongeluk in Nepal heeft menigeen van ons toch extra naar huis doen bellen. We waren blij dat we weer vaste voet aan de grond in Kadmandu hadden. Daar wachtte ons een geweldige verrassing. Een heerlijk frisse wind van een graadje of 30. Kadmandu op vrijdag namiddag is niet het lieflijke Kadmandu op zaterdagmiddag, zoals we deze stad afgelopen week hebben leren kennen. In de smalle straten en hobbelige wegen stond al het verkeer vast en als er dan een paar meter gereden kon worden spuwden sommige smerige rookwolken uit.
We hebben een bezoek aan een beroemde boedistische tempel gebracht. Naar verluidt de grootste ter wereld en voor iedere boedist een must om te bezoeken. Hier hadden we tijd om de sfeer op te snuiven, wat inkopen te doen en de afgelopen week te laten bezinken. Want het is een pracht week geworden. Mooi materiaal om mee te werken, midden in het dorp, beide lokaties dicht bijelkaar, veel contact met de lokale mensen, goede organisatie van Habitat Nepal en een geweldige sfeer in de groep.
De groep die Margot in haar speech tijdens ons laatste diner naar de groep de Bende van Bodewes heeft genoemd. Een sfeer die omgeven was van humor, soms scherp en subtiel soms bot. Tegelijkertijd mooie ontmoetingen en serieuze gesprekken. Al met al een (levens) ervaring om te koesteren. Dat zal zeker gedaan worden. Bij thuiskomst zullen de verhalen losbarsten.
Wees voorbereid.
Bouwdag 5 zit er ook op!
Hallo alle volgers en non-volgers, en speciaal voor Karin Nas: super hier!
6.15 uur de wekker, pfft, weer een korte nacht.. Hier en daar gestolen, warm, koud, alweer een goed ontbijt en voor de eerste keer (je schijnt plaats te moeten reserveren) helemaal voor in de bus. Frontseat! En dat is het ook werkelijk, de mooiste plek. We rijden bij het hotel weg en komen langs de inmiddels markante herkenningspunten die toch wisselen en zeker nooit vervelen.
We dachten dat we niet meer verrast zouden kunnen worden door de warmte maar het kan, nog warmer, nog meer benauwd. 45 graden plus, 7 flessen water van 1 liter pp en de hele dag niet naar de wc. We zweten alles eruit!
Het Nothing House is really looking something. Een dag van een dubbele shift in de productiestraat: bamboe schoonmaken, het cutkloven (lees K), afmeten, strepen, zagen en vlechten gaf ons 5 prachtige wanden die de basis vormden voor het dak, hiervoor waren de vlijmscherpe golfplaten ook al aangevoerd.
Het Really Something House is really almost finished! Wat een mooi pandje! Super locatie, centraal gelegen met de zon op het Zuiden, binnen en buiten met de grootst mogelijke deskundigheid (en gezelligheid)(bij het andere overigens ook) afgewerkt.
En dan komt het moment, de materialen worden opgeruimd en de groepsfoto's gemaakt. Morgen de werkelijke ceremonie maar het voelt al als een beetje afscheid. Zeker omdat we weer door zoveel kinderen en mensen uit Kadmaha worden uitgezwaaid. Daarover morgen meer. Indrukwekkend waren de uitstapjes van vandaag. Emotionele uitstapjes aan beide zijden. Als eerste een heel eerlijk bezoek aan de school in het dorpje. Een schooltje met 250 kinderen, 7 geweldige onderwijzers en niets... Wat een heerlijk gevoel om hen het cadeau te kunnen geven van 250 rugzakken, schoolmaterialen en iets voor de onderwijzers. De pure dankbaarhied was voor ons overweldigend.
Zonder herstel schakelden we door naar het weeshuis waar 60 weeskinderen opgevangen worden door 19 verzorgers. Het jongste weeskindje was nog maar twee maanden en werd voor onze ogen liefdevol opgevangen en verzorgd. En hoe trots deze mensen. Wat hebben wij respect voor de gedrevenheid en passie. Wij begrijpen nu nog meer de enthousiaste verhalen van het vrouwenteam dat hier begin dit jaar geweest is. Ook het weeshuis hebben wij namens Team Soest (van nu en voorheen) een steuntje in de rug kunnen geven.
Een optelsom van 5 dagen bouwen: at the end it was EVERYTHING!
Hans & Ad
En nog een verhaal over de vierde dag!
Dag 4: niets moet op deze bouwreis. Dus ook deze verslaggeefster is vrijwillig aangewezen om dag 4 te verslaan.
Lastig om te kiezen waar zij het over zal hebben. Onderwerpen genoeg. Taal bijvoorbeeld. Daar heb je het bouwvaks. De toetertaal. De gebarentaal.
Om met de laatste te beginnen. Ze zit nu aan de grootste schoolbank in het klaslokaal dat niet gebruikt wordt vanwege een lekkend dak. Om haar heen minstens 20 kinderen die kijken hoe ze schrijft, haar welkom heten met "welcome en vervolgens een handje geven" en "namaste" zeggen met een dakje-handgebaar onder de kin. Kinderen die alles wat ze doet nadoen. Kleine Herman heeft zo een innige band ontwikkeld met het gezin van de home owner. Foto's van de kleinkinderen kado gedaan. Heel dankbaar. De kleinste van 1,5 aangemoedigd bij het beklimmen van de bamboetrap, duim omhoog en in de handen klappen. Grote stralende glimlach als beloning.
Toetertaal, ook zo een. Er wordt veel getoeterd in het verkeer. Maar wel met beleid. Toet=ik kom er aan. Toet-Toet=wegwezen. Toet-Toet-Toet=ik ga voorbij. Toet-Toet-Toetoetoet=ik rijd 80 en ik stop niet voor je. Allemaal duidelijk. Iedereen houdt zich eraan. Geen ongelukken, ondanks de mierenhoop aan riksja's, taxi's, koeien, geiten, fietsen, honden, ossenwagens en voetgangers.
En nu het allerergste, het bouwvaks. Ze krijgt volslagen onbegrijpelijke opdrachten als "gat graven bovenkant van steen op zijn kant moet steen op zijn plat lager dan de onderkant van de bamboo". Daarbij is nodig een schop en een troffel. Na nog twee keer dezelfde uitleg wegens niet begrijpen en navraag bij de andere leken bleek dat er een schopdiep gaatje gegraven moest worden onder de bamboelat. Simpel toch? Verder bevat deze taal nog eigenaardig jargon als pielemannetje (meetlatje), hoerenjong (heipaal hulpstuk), varken (schaaf), hengst (steen in de lengte doorhakken), kut-op-kut (twee stootvoegen boven elkaar) en Cutflower (uitspraak met een K). Vooral de laatste is erg handig bij het splijten van bamboe.
Ander onderwerp, arbeidomstandigheden. Het werktempo grenst aan slavernij. Fanatiek buffelen. Nergens tijd voor, ook niet voor drinkpauzes. De meetmuts heeft geen tijd om adem te halen. En de friemelmuts doet dingen die de bouwers maar eens thuis moeten gaan uitleggen.
Tot zo ver, ze moet weer verder friemelen.
Woensdag, de vierde dag
Een korte update van de bouwplaats:
Still Nothing House, wat een naam voor een huis en bouwplaats waar zo gebuffeld wordt!
Vandaag staat het totaal frame en zijn we bijna klaar met een wand van het vlechtwerk.
Almost Finished House is nog steeds niet Finished met het stucadoorwerk van de buitenkant.
Tsja, dat ene vakje.....
Jammer dat we jullie de foto's (nog) niet kunnen laten zijn, er zijn er verschillende onderweg maar de internetverbinding werkt niet bepaald optimaal als het gaat om de verzending van deze foto's. Wordt dus vervolgd!
Verder belangrijke momenten vandaag! We hebben een mooi feestje gevierd met de jubilarissen van het gezelschap.
Deze reis naar Nepal is voor Pim de vijfde reis die hij maakt met Team "Jan Bodewes" Soest en Habitat for Humanity.
Jan memoreerde dat Pim vooral geniet van de contacten binnen de groep en met de mensen waarmee hij, en wij, via de reizen in contact komt.
Pim observeert, neemt heel veel dingen op en geniet van alle indrukken. Dat past natuurlijk helemaal bij de antroloog die hij is.
Een prachtige oorkonde met persoonlijke tekst zal straks na terugkomst in NL een mooie herinngering vormen aan dit moment van de avond.
En dan Piet, 10 keer op bouwreis!!!
Wat een prestatie, de Gouden Bouwhelm waardig die hij al eerder heeft ontvangen tijdens de vertrekbijeenkomst in Soest maar vanavond is Piet uitvoerig in het zonnetje gezet. Met een prachtig beeld "Chapeau" en een handmade schrift met foto's van al zijn gemaakte bouwreizen en teksten van de bouwreizigers die nu samen met hem in Nepal zijn. En hoe verdiend. We sommen op:
2001 Philippijnen met Stiho - 75 woningen bouwen met 300 deelnemers
2004 Philippijnen met Stiho
2005 Guatemala
2006 Ghana
2007 India
2008 Zambia
2009 Philippijnen
2010 Madagascar
2011 India
2012 Nepal
Vaktechnisch de handigste van alle deelnemers, daarnaast in staat om mensen om hem heen te motiveren fysiek meer uit zichzelf te halen dan er eigenlijk in zit. Een onverstoorbare diesel waarvan het tempo niet hoog lijkt te liggen, maar de voortdurende werkstroom heeft een enorm effect. Om met de weinige maar doeltreffende woorden van Piet te spreken "een diesel even stil zetten en weer opstarten kost alleen maar meer energie".
Piet en Pim, Chapeau!
Dinsdag, Bouwdag 3
Hallo lieve volgers, Nadat we menig zweetdruppel hadden gelaten gingen we na het ontbijt richting bouwplaats. Allah zij geprezen, of een van zijn medestanders, het zand is gearriveerd!! Dat is hier een wonder! Eerst hebben we bekeken wat "Nothing House" tot dan toe had gedaan (daar had ik ook wel zitten). Het huisje heet nu "Still Nothing House" maar ze zijn leuk bezig. Om ze toch een gevoel van waarde te geven hebben wij er gezamenlijk voor gezorgd dat middels een treintje de benodigde bouwmaterialen (denk aan scrubzand, koeienvlaai, decoratiemateriaal als een leuke witte veer) nu op een andere plek liggen... dichterbij maar dat is discutabel. Het echte werk werd in het zweet des aanziens geleverd (het is echt bloed- en bloedheet, 40 graden, gevoelstemperatuur sauna-onwaardig). De groep "Something House" is nu "Almost Finished House" (wij dus ;)). Kwalitatief wordt er weer hoogwaardig werk geleverd. Mede dankzij onze 10 jarige de uit "Still Nothing House" gevluchte jubilarus Piet! Onder het zandzeven werd er nog een serie volksliederen vertolkt, Ria die in relaxed positie onze activiteiten en zweetproductie gadesloeg maar de letterlijke overdracht niet op prijs stelde. Al met al een vruchtbare dag met een geweldig eindresultaat: een strak gestucte muur, bamboe alom, een fundering gestort en bovenal veel plezier en zweet gedeeld! En voor de verandering eten we nog steeds iedere dag kip ;) Groeten Team Soest ("Almost Finished House")
Maandag, dag 2
Maandag, dag 2 is teneinde en we vragen ons af hoe het toch kan dat het eten hier zo lekker smaakt;
zou het kunnen dat het eten hier lekkerder smaakt omdat het contrast met het eten van de 'local partners' zo groot is...
of komt het doordat we zo hard werken in temperaturen van 35plus...
of komt het omdat het de smaak van bamboestof en zweet doet vergeten...
of komt het door het goede, gemeleerde gezelschap aan tafel van hardwerkende bouwreizigers...
of doordat onze organen elke ochtend en middag gemixed worden tijdens de busreis...
of komt het doordat we elke dag friet eten (ook bij ontbijt en lunch)...
Nee, toch niet, het komt doordat Kaushalya het met zoveel toewijding voor ons heeft klaarmaakt!
Groeten uit Nepal van het bouwteam.
Zondag, de eerste dag zit erop
Beste lezers,
De eerste bouwdag zit er op, een fantastische ervaring!
Vanmorgen, na een goed ontbijt en een busreis van 45 minuten door het hectische verkeer van Nepal, zijn we op een bijzondere manier welkom geheten op onze bouwplaats. Bij aankomst stonden al vele kinderen ons op te wachten (uit alle hoeken en gaten komen ze vandaan, heel bijzonder) en liepen met ons mee naar de bouwplaats. Twee huizen gaan we
deze week mee aan de slag: de een gaan we verbouwen (bijnaam " something house"), de ander volledig bouwen (bijnaam "nothing house"). Na een warm welkom (komt niet alleen door de temperatuur hier) door de eigenaren zijn we vol goede moed samen met de mensen aan de slag gegaan. Het materiaal is bamboe, voor velen een nieuwe ervaring, maar al snel vond een ieder z'n weg. Tussen het werken door werden de eerste contacten met de kinderen gemaakt die speciaal voor onze komst een dag niet naar school hoefden.
De termen " 3,4, 5 steek diagonaal getest" en " coppy right voor onze werkwijze" vlogen over de bouwplaats, maar ondanks (of dankzij?) dat hebben we aardig wat werk kunnen verzetten.
Een goede eerste dag, dit smaakt naar meer!
Een warme, zweterige maar ook hartelijke groet,
Team Soest.
Tijdens het diner leest nestor Jan de berichten op het gastenboek voor!
Bouwdag 1
TeamSoest is er klaar voor! Op naar de bouwplaats voor de eerste dag bouwen! Onze klus voor deze week: meebouwen aan 2 woningen. Heerlijk geslapen na een stevige reis waar wij (voor zover dat nog niet zo was) elkaar al wat beter hebben leren kennen. De sfeer zit er vanaf het eerste moment al goed in. We kijken uit naar deze week!
Helaas lukt het moeizaam om te mailen vanuit Nepal, dus de berichten komen soms per sms binnen, ook het versturen van foto's is daardoor lastig.. Onze excuses!
De reis
Het internetten vanuit Nepal gaat wat moeizaam, maar we proberen toch zo vaak mogelijk een berichtje te plaatsen. De reis is voorspoedig verlopen met een klein beetje vertraging op Schiphol. In Delhi hebben we overnacht (6-7 uurtjes) in een hotel op een stretcher of stoel. Zaterdagochtend hebben we een stukje van de plaats Kathmandu mogen ontdekken. Eind van de middag vlogen we met een binnenlandse vlucht naar Biratnagar.
Allereerst voorafgaand aan de reis meer informatie over de bouwsite en werkwijze straks daar.
Site Detail & Home Partner’s Profile
Community background
The people of community, where the volunteer team is going to be hosted, are very poor with people from marginalized backgrounds in majority like Thakur, Mandal, etc. In this area people build their houses with mud floor, thatched roof and mud wall without proper ventilation. There is no proper sanitation and clean drinking water facilities. Main occupation of people is daily wage labor and farming. Majority of female undertakes the domestic work, Some women support family with small income generative activities such as goat rearing and vegetable business. Average daily earning per individual is Rs. 150 to 250 per day ($2.0 - $3.0).
Site Detail
The construction site is located in Kadmaha, Morang, Nepal which is 15 kilometers far from Biratnagar (where the volunteers will be accommodated). It takes 45 minutes drive to reach the site.
Present house condition:
Home Partner does not have good wall at her house. The walls almost broke and very hard life for the family.
Existing House of Home Partner 2
Type of New House:
The house will be Pre-fabricated bamboo frame wall with mud plaster. Roofing will be GIS sheet.
Type of Work
Volunteers will assist on
Cutting, splitting of Bamboo in given size and waving the bamboo central Vera (wall)
Preparing and carrying mud for plaster on walls & Floor
Carrying Water
Plastering wall
Filling the floor for concrete flooring
May also work on labeling and landscaping of the ground around the house
Home Partner Profile # 2
Home Partner’s Name: Mrs. Kabita Thakur (30 years)
Husband’s Name: Mr. Bharat Thakur (35 years)
Daughter: Sushma Thakur (12 years) study at grade 7
Song: Bibek Thakur (10 years) study at grade 6
Address: Kadmaha-8, Morang, Nepal
Occupation: Hair cutting Sailor
Monthly income: Rs. 10000 (US$ 113)
Present house condition:
Home Partner’s existing house is made of straw wall with mud plaster and mud floor. They don’t have enough room and very small house.
Home Partner & her existing house 3
Type of New House:
The house will be Pre-fabricated bamboo wall with mud plaster. Roofing will be GIS sheet. The house size will be 12’X18’ where 6’ will be baranda. There will be 2 rooms and 4 windows along with 2 doors.
Type of Work
Volunteers will assist on
Lay-Out land
Digging foundation
Preparing and assembling bamboo frames
Cutting, splitting of Bamboo in given size and waving the bamboo central Vera (wall)
Carrying Water
Filling the floor for concrete flooring
May also work on labeling and landscaping of the ground around the house
Tools:
Local Knives (Khukuri)
Shovel
Handsaw
Hammer
Measuring Tape
Level Pipes
Trowel
Tray
Hoe
Gloves
Helmet
Other Information’s:
Lunch will be prepared at site which is 15 minutes by walking from the Construction area. But we will use vehicle.
Construction plan and orientation will provide by Host Coordinator at site.
Van Straelenlaan 6a
3762 CT Soest
06 - 53 89 25 70
jan@bodewessoest.nl